Monday, November 27, 2006

Laptoppin'

Ok eerste poging om hier gewoon op de bank gezeten, Jimmy Hendrix op de stereo en porno van de Hustler Channel aangeleverd per digitale TV, het woord tot u te richten, middels mijn nieuwe vriend. Lekker grote toetsen en een klein scherm en dankzij mijn oudste zoon, van de computergeneratie, alles doodgewoon aanwezig en werkend…

Heb hem, helaas is een PC volgens mij mannelijk, anders zou ik nu kunnen zeggen, dat ik mijn nieuwe vriendin op mijn knie had zitten, nu voor het eerst daar geplaatst, waar hij getuige naam gegeven genood is, op schoot dus. Twee kilo slechts, maar wel geladen met allerlei zaken die ik mezelf nog eigen moet maken, zoals bijvoorbeeld beeldtelefonie met een webcam en skypen, maar heb een week of twee om hem te leren kennen terwijl we door de Andes glijden in een bus.

Gek hoe dingen, zo gewoon op je pad geraken, uit de lucht geplukt, zo lijkt het soms, maar in wezen akelig concreet.

Liep vanmiddag door geel bestreken Twickel, Twentse coulissen op zijn fraaist. Schaduwen die nooit meer langer zullen worden, althans niet zo daar gepenseeld in Zonne zegen. Maakt een paar opnames met mijn telefoon/PDA/Camera en kan deze naar het schijnt, nu per Blue Tooth verszonden, plakken in dit bericht. Mengelmoes, van geilen op techniek en mogelijkheden hier geboden en de lyriek die hoort bij vermogen, zaken te wensen te hebben, plus uiteraard de middelen benodigd om een en ander aan te schaffen, naar behoren.

Heel mij leven, is terug kijkend een speeltuin in luilekkerland gebleken met een gouden rand.
Een goed genoom, opvoeding die vandaag de dag gekwalificeerd zou worden als strabant, uiteraard een goed verstand en de neiging regie te willen voeren, zie hier recept dat toegang biedt tot stillen van honger aanwezig in nieuwsgierig zijn naar meer.

Ik zweer u, elke keer, als ik besluit dat wending genomen, nu eenmaal terugkeer onmogelijk maakt, voor hen die in toekomst geloven, weet ik tegelijkertijd, dat zij die durven dromen, mettertijd als ze weer wakker zijn, weten waar de glimlach die hen tooit, van afkomstig is.

Ik zie een zwaar geschapen lid ter grootte van een onderarm, dat een wat benauwd kijkende jonge dame, anaal begeerd en even later blijkt het gevaarte tot mijn stomme verbazing tot aan de ballen gepenetreerd en lijkt ze meer ontspannen. Het lijkt Discovery Channel wel, toch weer iets geleerd…

Morgen, dat wil zeggen over een paar uur, worden mijn tanden weer onderhanden genomen. Daarna rijd ik even door naar de oudste vriendin die ik al mijn hele leven ken, mijn Moeder.
Even beppen en lekker face to face kleppen over wie er dood is en wie ze laatst nog heeft gezien, daarna nog een hapje eten misschien.

Het is wat archaïsch misschien dit verhaal. Maar zou zeggen:


“blame it on my new friend, sitting on my lap, blowing hot air against sensitive parts, reaching out for Monday to start pretty soon I Guess”.

Sjamaandigitaal 271106