Bij schudden van de laatste druppels

Ben net even
Naar buiten
Gegaan
Om te plassen
In mijn eigen tuin
Klein genoegen
Van een
Vrijstaand huis
Eigenaar

Luisterde naar
Ruisen van de
Weg die ik
Mij
Steevast als
Zee voor stel
Om haar te kunnen
Verdragen
En richtte mijn blik
Naar omhoog

Melkweg bevond
Zich loodrecht
Zwevend boven
Mijn
Nietigheid
Terwijl ik
Gerust stellend
Mijn plasser
Toe sprak
Waaruit maar
Urine bleef stromen
Dat er niks
Te vrezen viel
Maar dat dit was
Waarin we God
Erkennen

Vooropgesteld
Dat we
Geloven
Voelde de rust
In mijn
Wezen dalen
Bij schudden
Van de laatste
Druppels

Sjamaandigitaal 020407