Vloeien
Mijn dagen vloeien de laatste tijd in een lange stroom tesamen.
Van spreekuur, naar roes, naar dienst naar niet slapen en daarna weer opnieuw die hele riedel.
Tijdstip van nu 05.15 uur in de morgen, het doden uur, waarop Circadiaanse ritmes anticiperen in vergoten van de kans dat zij je haalt, voor Hellevuur en meer.
Buiten fluiten de vogels oorverdovend en er kraaien tenminste 4 hanen, midden in de stad. Het licht verschiet van diep zwart blauw, naar als maar ijler lichter wordende blauwe variant uit hetzelfde deel van spectrum. Lucht lekker koel en verfrissend, rond de 12 graden schat ik.
Heb mijn cake getest onder zware conditie, waaronder een confrontatie met de politie, die een half stadsdeel ontwaakte met gillende sirenes. Als je dat kunt doorstaan, ben je geen beginner.
Doe deze dienst, met een leuk stel jonge lui. Een slimme en adequate assistente, ook nog lief voor mij en een knul, die technische geneeskunde studeert en een groot vertrouwen heeft in techniek & protocollen. Gelukkig geen gezeik tot dusver.
Morgen, dus over twee en half uur, komt mijn vrouw, mij van mijn taak verlossen en tref ik hopelijk de echtelijke sponde nog verwarmd en met de geur van haar.
Het is het leven van twee professionals in de fine fleur van hun leven, dat betekent dat ze nog veel kunnen geven en dus hard mogen werken, als een gunst.
Eerlijk gezegd, vind ik dat ook niet zo heel erg, gegeven het feit, dat ik zo’n mooi leven heb.
De rest van het weekend, wordt dus, over enkele uren gestart met een paar biertjes en de ochtendcourant, daarna slapen tot een uur of vijf, waarna ik naar Duitsland vertrek, om daar te vergaderen met mijn maten en te spreken over vroeger en/of later, nog ooit zo dichtbij als ooit tevoren. Zondag hopelijk een wandeling. Ben blij, dat de dienst die een collega niet wilde verkopen wegens te duur gevraagd(…), niet door is gegaan.
Punt is, dat er altijd zoveel zaken zijn die nog moeten worden afgemaakt, dan wel verzonnen.
Er ligt altijd een stapeltje werk, naast dat van ideeën en dromen. Zelden voelt iets als af gemaakt, klaar….
Aan de ene kant, levert dat dynamiek, van de andere kant een chronisch vermoeit gevoel, bij gegeven dat er nog zoveel ligt. Gevaar wat dan loert, is dat oplossing wordt gezocht in bekorten van nacht, afgetopt met wat roes, aan het eind en begin, om vermoeidheid te maskeren en begeren te betomen.
Uw sjamaan, voelt zich gelukkig in de functie die hij mag vervullen in de levens van een aantal van u. Patienten of lezers, of fans
Sjamaandigitaal 050507
Van spreekuur, naar roes, naar dienst naar niet slapen en daarna weer opnieuw die hele riedel.
Tijdstip van nu 05.15 uur in de morgen, het doden uur, waarop Circadiaanse ritmes anticiperen in vergoten van de kans dat zij je haalt, voor Hellevuur en meer.
Buiten fluiten de vogels oorverdovend en er kraaien tenminste 4 hanen, midden in de stad. Het licht verschiet van diep zwart blauw, naar als maar ijler lichter wordende blauwe variant uit hetzelfde deel van spectrum. Lucht lekker koel en verfrissend, rond de 12 graden schat ik.
Heb mijn cake getest onder zware conditie, waaronder een confrontatie met de politie, die een half stadsdeel ontwaakte met gillende sirenes. Als je dat kunt doorstaan, ben je geen beginner.
Doe deze dienst, met een leuk stel jonge lui. Een slimme en adequate assistente, ook nog lief voor mij en een knul, die technische geneeskunde studeert en een groot vertrouwen heeft in techniek & protocollen. Gelukkig geen gezeik tot dusver.
Morgen, dus over twee en half uur, komt mijn vrouw, mij van mijn taak verlossen en tref ik hopelijk de echtelijke sponde nog verwarmd en met de geur van haar.
Het is het leven van twee professionals in de fine fleur van hun leven, dat betekent dat ze nog veel kunnen geven en dus hard mogen werken, als een gunst.
Eerlijk gezegd, vind ik dat ook niet zo heel erg, gegeven het feit, dat ik zo’n mooi leven heb.
De rest van het weekend, wordt dus, over enkele uren gestart met een paar biertjes en de ochtendcourant, daarna slapen tot een uur of vijf, waarna ik naar Duitsland vertrek, om daar te vergaderen met mijn maten en te spreken over vroeger en/of later, nog ooit zo dichtbij als ooit tevoren. Zondag hopelijk een wandeling. Ben blij, dat de dienst die een collega niet wilde verkopen wegens te duur gevraagd(…), niet door is gegaan.
Punt is, dat er altijd zoveel zaken zijn die nog moeten worden afgemaakt, dan wel verzonnen.
Er ligt altijd een stapeltje werk, naast dat van ideeën en dromen. Zelden voelt iets als af gemaakt, klaar….
Aan de ene kant, levert dat dynamiek, van de andere kant een chronisch vermoeit gevoel, bij gegeven dat er nog zoveel ligt. Gevaar wat dan loert, is dat oplossing wordt gezocht in bekorten van nacht, afgetopt met wat roes, aan het eind en begin, om vermoeidheid te maskeren en begeren te betomen.
Uw sjamaan, voelt zich gelukkig in de functie die hij mag vervullen in de levens van een aantal van u. Patienten of lezers, of fans
Sjamaandigitaal 050507
posted by SjamaanDigiTaal at 5:41 AM
<< Home