Dat ik Verstand had van Verdriet

Zij zei:
Laat me
Maar met rust
Ben niet
Geschikt voor
Mannen
Zoals jij

Ik speurde
Haar verdriet
En haalde haar aan
Met de woorden
Kom nu maar
Bij mij

Ze huilde

Voelde haar
Rillen
En het stijven
Van haar dikke
Tepels door de wol
Van het vestje door
En het
Drukken
Van haar
Bekken
Tegen mijn
Lul

Ik fluisterde
Zachtjes in
Haar oor
Terwijl ik
Tastte
Naar haar
Borsten
Dat ik
Verstand had
Van verdriet
En hoe je
Dat kunt smoren

Zij leek me
Niet te horen
En kneep me
Ritmies in mijn
Ballen

Sjamaandigitaal 040607