Declareren & Contempleren
Tijdens het declareren voor het derde kwartaal, het is per slot de eerste juli 2007, oh zondag zei u en 03.00 uur, (u moest eens weten hoeveel nachten ik hier heb zoek gebracht de afgelopen 18 maanden…), zat ik nog wat te contempleren.
Heb nooit onder stoelen of banken gestoken, dat ik vond, dat het systeem dat ons werd opgedrongen, de Nieuwe Zorgwet, rammelde aan alle kanten. Vooral als het om garanties ging en een juiste inschatting van de risico gelopen, maar dat bestond niet voor ondernemers en vwb debiteuren, als het huisartsen betrof.
Het heeft me verbaasd, dat er al die tijd geen dokter naar den Haag is geslopen, om alsnog uitdrukking te geven aan de frustraties gegenereerd. Zoveel tijd, moeite en zorgen, maar vooral wat een gedwongen winkelnering, waarbij stukloon bepaalt, wat men je betaalt en waarbij het leek alsof er door iedereen fors werd verdiend, op papier althans, die eerste paar honderd dagen. Dat je harder moest werken, consultmatig gezien en er steeds meer protocollen domineerden waar de centen te halen vielen, dat je steeds minder tijd had voor waar het je vroeger om ging, rechtstreeks contact waarbij het meest te verdienen valt uit bestaan van relatie in de tijd, daarover hoorde ik weinigen klagen, eerder collectief zwijgen.
Er moest ook nog gewerkt per slot.
Nu nadert de zomervakantie en als altijd, worden er plannetjes gelanceerd, zoals nu door Bos, minister van economische zaken (…), over herhaalreceptuur en door de knecht van DMWNWHNMZN, over geld dat dient te worden terug gegeven (192 miljoen!).
Ik voorzie een systeem van huisartsengeneeskunde binnen nu en vijf jaar, waarbij het gaat om handhaven van de illusie van zorg. Dat wil zeggen veel meten en in maat en getal uit te drukken grootheden, gefocust op een zogenaamd interessante groep patiënten.
Chronische zorg en investeren in een ook toekomstige relatie, schijnt maar matig meer te boeien. Liever draaien we een goed betaald ECG, dan dat we voor 13,50 euro een oudere man of vrouw bezoeken, die we soms al jaren kenden. De schaamteloosheid, zit hem in dit geval in tarief uiteraard.
Voorlopig, gedragen de meeste huisartsen zich als een soort patiënten met een surmenage beeld. Daar bedoel ik voor, dat ze niet lijken te willen vechten voor waar ze feitelijk voor stonden en volgens mij staan, het persoonlijke in de relatie met de patiënten in de tijd, waardoor je kunt zeggen, maak je niet ongerust, laat maar gaan.
Ook ik ga zo op vakantie, niet voor het eerst bezorgd, omdat het mijn vak aan gaat, dat voor de zoveelste keer niet serieus genomen lijkt te worden, of in elk geval geen feitelijke steun ondervind als het gaat mogelijk te maken wat elk kind kan begrijpen: Meer aandacht voor zorg door de dokter, dus beter betaalde kleinere praktijken.
De Zorg is geen markt, een relatie geen product. Iets goeds wat je kapot maakt komt nooit weer terug. De enige die bepaalt of je waardevol bent is de combinatie van huisarts en patiënt en wat zij daarover beslissen.
Sjamaandigitaal 010707
Heb nooit onder stoelen of banken gestoken, dat ik vond, dat het systeem dat ons werd opgedrongen, de Nieuwe Zorgwet, rammelde aan alle kanten. Vooral als het om garanties ging en een juiste inschatting van de risico gelopen, maar dat bestond niet voor ondernemers en vwb debiteuren, als het huisartsen betrof.
Het heeft me verbaasd, dat er al die tijd geen dokter naar den Haag is geslopen, om alsnog uitdrukking te geven aan de frustraties gegenereerd. Zoveel tijd, moeite en zorgen, maar vooral wat een gedwongen winkelnering, waarbij stukloon bepaalt, wat men je betaalt en waarbij het leek alsof er door iedereen fors werd verdiend, op papier althans, die eerste paar honderd dagen. Dat je harder moest werken, consultmatig gezien en er steeds meer protocollen domineerden waar de centen te halen vielen, dat je steeds minder tijd had voor waar het je vroeger om ging, rechtstreeks contact waarbij het meest te verdienen valt uit bestaan van relatie in de tijd, daarover hoorde ik weinigen klagen, eerder collectief zwijgen.
Er moest ook nog gewerkt per slot.
Nu nadert de zomervakantie en als altijd, worden er plannetjes gelanceerd, zoals nu door Bos, minister van economische zaken (…), over herhaalreceptuur en door de knecht van DMWNWHNMZN, over geld dat dient te worden terug gegeven (192 miljoen!).
Ik voorzie een systeem van huisartsengeneeskunde binnen nu en vijf jaar, waarbij het gaat om handhaven van de illusie van zorg. Dat wil zeggen veel meten en in maat en getal uit te drukken grootheden, gefocust op een zogenaamd interessante groep patiënten.
Chronische zorg en investeren in een ook toekomstige relatie, schijnt maar matig meer te boeien. Liever draaien we een goed betaald ECG, dan dat we voor 13,50 euro een oudere man of vrouw bezoeken, die we soms al jaren kenden. De schaamteloosheid, zit hem in dit geval in tarief uiteraard.
Voorlopig, gedragen de meeste huisartsen zich als een soort patiënten met een surmenage beeld. Daar bedoel ik voor, dat ze niet lijken te willen vechten voor waar ze feitelijk voor stonden en volgens mij staan, het persoonlijke in de relatie met de patiënten in de tijd, waardoor je kunt zeggen, maak je niet ongerust, laat maar gaan.
Ook ik ga zo op vakantie, niet voor het eerst bezorgd, omdat het mijn vak aan gaat, dat voor de zoveelste keer niet serieus genomen lijkt te worden, of in elk geval geen feitelijke steun ondervind als het gaat mogelijk te maken wat elk kind kan begrijpen: Meer aandacht voor zorg door de dokter, dus beter betaalde kleinere praktijken.
De Zorg is geen markt, een relatie geen product. Iets goeds wat je kapot maakt komt nooit weer terug. De enige die bepaalt of je waardevol bent is de combinatie van huisarts en patiënt en wat zij daarover beslissen.
Sjamaandigitaal 010707
posted by SjamaanDigiTaal at 3:56 AM
<< Home