Zilter Water

Op de Grens van
Slaap en waken
Aan de randen van
De nacht
Stel mezelf de
Vragen waarop
Ooit Antwoord
Wordt verwacht
Als het begint
Te dagen

Vreemd dat een
Mens zijn hele leven
Probeert bepaalde
Raadsels op te
Lossen
Die hem kwellen
Diep daarbinnen
Waar gedachten
Zachtjes
Ruisen aan de
Stroom
Die leven heet
Oneindig aanwezig
Voor zover ik weet

Toch heb ik de bron
Waaruit de stroom
Ontstond nog
Niet gevonden
En blijf ik
Te vaak staren
Naar wat daar
Schijnbaar doelloos
Drijft naar lager
Zilter water
Dat zich strekt
Als een grote poel vol
Tranen in de loop
Van de jaren opgewekt

Glimlach naar mijn
Spiegelbeeld
Dat schittert
Vreemd ik kijk niet
Eens verbitterd
Sterker nog
Glimlach terug

Sjamaandigitaal 171107