Geert

Toen hij gisteren
Naast me stond
Scheen hij
Me kleiner dan
Tevoren
Maar hij had
Nog niks
Verloren
Van de twinkel
In zijn ogen
Als hij met je
Sprak
De emeritus
Professor die
Al jaren lang
Het maatje is
Van mijn
Vrouw
In het
Orkest
Waarin ze
Samen spelen

Tegen de tachtig
Moet hij zijn
Maar voor een wandeling van
Een kleine dertig
Kilometer dwars door de
Zwitserse Alpen
Draait hij zijn
Hand niet om
En ook zijn pen
Doopt hij met enige
Regelmaat in
Venijn om dan haarscherp
Te analyseren waar
De pijn zit in het bijzonder voor
De ouder wordende
Mensch
Geert Braam is heel
Gewoon en te bescheiden
Feitelijk voor wat
Hij nog aan eruditie
Biedt eigenlijk
Een Wonder

Sjamaandigitaal 220208