Heiloze Weg te Gaan
Kijkend door mijn raam, zie ik het eerste vergelen van kruinen die wuiven in een Herfst wind tegen een onrustige achtergrond van grijs in diverse tinten.
Heb even getwijfeld mag u best weten alvorens voor de zoveelste keer uw gewaardeerde aandacht te vragen voor het gegeven dat we als huisartsen wederom genaaid dreigen te worden als het gaat ons prachtige vak naar behoren uit te voeren, dat wil zeggen met in achtneming van de voorwaarden die daartoe noodzakelijk zijn en de waarde die wij getuige de loftrompet, veelvuldig geheven over het belang dat wij dienen, die dient te worden uitgedrukt, vertaald zo u wilt, in een ons passende beloning.
In de afgelopen decade, pak hem beet sinds 1999, is het huisartsenvak ingrijpend veranderd. Vele taken werden toegevoegd, andere uitgebreid. De intensiteit en de duur van de patienten contacten nam toe, evenals de complexiteit van de geboden problematiek. De huisartsen anticipeerden op deze ontwikkelingen door scholing, inzet hulp personeel investeringen in ICT en het ontwikkelen van samenwerking strategieën. Veelvuldig is beschreven hoe de Nederlandse huisarts een cruciale rol speelt in te leveren zorg en de kwaliteit die als uitgangspunt geldt voor die zorg voor weinig geld door ons geleverd maar des al niet te min verantwoordelijk voor de oplossing van een zeer groot deel van de aangeboden problemen.
In een korte tijdspanne werden belangrijke wijzigingen doorgevoerd in de wijze waarop 24 uurs zorg gewaarborgd werd door de komst van de Huisartsen Posten en in de financiering van de zorg door de invoering van de nieuwe Zorg Verzekering Wet in 2006. Een en ander ging gepaard met grote inspanningen van de zijde van de Nederlandse huisartsen, die zij zich vervolgens getroostten in het vertrouwen dat er op een redelijke wijze tegemoet zou worden gekomen aan de investeringen noodzakelijk om recht te doen aan hun inspanningen binnen de proces gang geleverd en middels adequate honorering recht doend aan deze inspanning.
Inmiddels is het bijna 2009 en loopt deze turbulente laatste decade op haar einde. Er zijn een paar treurige constateringen te maken, die mijns inziens maar kunnen leiden naar 1 conclusie, ik neem ze even met u door:
• Respect en waardering voor de huisarts wordt slechts met de mond beleden maar niet vertaald in middelen noodzakelijk om ons vak naar behoren uit te oefenen en een honorering daarbij passend gezien de inspanning en kwaliteit geleverd.
• Ondanks het gegeven dat wij complexere problematiek in toegenomen contactfrequenties, ergo meer werk, krijgen aangeleverd, waar we weinig of niks aan kunnen doen, is er geen budget beschikbaar om dit werk naar behoren te kunnen doen.
• Redelijke verzoeken betreffende noodzakelijke investeringen en passende honorering voor geleverd meerwerk treffen slechts dovemansoren.
Persoonlijk denk ik dat hierop slechts een antwoord passend is, dat luidt:
Staken van de door ons geboden zorg en kwaliteit op basis van de huidige termen. Wij weten wat er noodzakelijk is om te kunnen functioneren, wij vinden dat deze zorg plus het daarbij horende honorarium van de huisarts wat mag kosten gezien de inspanning en kwaliteit geleverd.
Punt uit!
Dat betekent kort en goed:
• Wij formuleren een EISSENPAKKET dat
• Niet onderhandelbaar is
• En zijn consequent door
• Het NIET meer aanbieden van zorg als tot dusver door ons geleverd
• Wij nodigen Departement en Verzekeraars uit binnen afzienbare tijd een alternatief te regelen, maar raden hen aan
• Ons EISSEN pakket te honoreren onder
• Regie van degenen die de Zorg moeten en zullen leveren
• OP hun voorwaarden
Nu accepteren dat al geleverde prestaties leiden naar een korten van de tarieven die “beschikbaar” zijn binnen het vigerende budget, is slavernij en minachting in Optima Forma en kan slechts leiden tot slechtere zorg die steeds meer onder druk komt te staan, niet in de laatste plaats door huisartsen die op geen enkele wijze zullen kunnen en willen bijdragen tot participatie aan een dergelijke heiloze weg te gaan.
De wind is gaan liggen, voor even. Deze 53 jarige huisarts, vult zijn glas met Duvel, om te vieren dat vandaag de laatste bestraling plaats vond voor het prostaatca dat hem kwelde sinds begin dit jaar. Binnenkort weer aan het werk, maar alleen op mijn termen want ik ben het gezeur rond de situatie van de huisartsenzorg meer dan zat en dat meen ik echt. Denk dat als we nu niet laten zien dat het menens is wat ons betreft, we het kunnen schudden voor de komende jaren en dat zou eeuwig zonde zijn en het eind van de huisartsengeneeskunde betekenen zoals wij die kennen en waar we onderdeel van zijn.
Dames/Heren, recht uw ruggen en stel u onverzettelijk op, uw argumenten zijn doorwrocht en redelijk en vormen voldoende redenen om niet te zwichten voor korte termijn denken en centen niet aan ons maar elders besteed. Ik stel voor om een streep in het zand te trekken met of zonder LHV. Niets te verliezen en niet bang, wegens gelijk aan onze zijde toch?
Sjamaandigitaal, nog even rustend huisarts te Hengelo(O) Twente u weet wel
Lees en bookmark:
http://www.sjamaandigitaal.blogspot.com
www.gleasondiaries.com
