Gordijnen

Heb de gordijnen
Weer open geschoven
Om nog even
Te kunnen kijken
Hoe koud het
Buiten is

In de ramen de
Spiegeling van de
Lichtjes in
Het boompje dat
Door mij niet gewenst
Er God dank
Toch is gekomen
Dankzij mijn vrouw
Maar vooral verder
Kou en licht
Opgevroren rijp
Op de kale takjes van
De ongesnoeide
Struiken

In de verte nog
Een laatste vage plof
Van de een of andere
Idioot die kennelijk
Vergeten was het
Oud jaar uit te luiden
Onmiddellijk gevolgd
Door een soort
Van heldere stilte
Niet eens het ruisen
Van de snelweg
Op de achtergrond

Ik zit te kijk in feite
Maar niemand kijkt er
Naar een middelbare
Man die schrijft daar
Midden in een koude
Nacht gezeten op
Zijn leren bank
Met tranen
In zijn ogen

Sjamaandigitaal 040109