Als een soort van Kalmte geboden

Wachten op woorden
Is het soort
Van exercitie
Waar ik dol
Op ben
Knevel mij niet
Vanwege
Taal of zinnen
Die moeten worden
Geopenbaard
Met reden
Daar heb ik een
Hekel aan weet u

Kent u verdriet
Dat zich niet laat
Delen
Zelfs niet met
Degenen die nabij
Hun rollen hebben
Waarin ze
Zichzelf nader
Spelen
Dan in echtheid
Vormgegeven ooit
Hebt u ooit
Gehoord van
Eenzaam zijn?
Was blij dat het
Donker was en ik
De deken die
Aanwezig bleek
Dicht over
Me kon trekken
Tegen de kilte
Die er hing
Verlangde naar de
Soort van warmte
Die naar gloeien
Leidt als je
Er lang genoeg
In staart en je
Naar de vlam toe zuigt
Als een soort
Van kalmte geboden

Erik Spetter 071109