Mededogen in de Vorm van Kont

Streelde haar lauwe
Doorleefde vel
Maar taste
Naar angst die
Net daaronder huisde
En zich verraadde
Door kippenvel
Die zich onder
Mijn aanraking
Nadrukkelijk vertaalde
In een soort van
Huivering
Ken haar bijna veertig
Jaren als ik het tel
Vanaf de eerste maal
Dat ik haar zag
Ze is nooit ooit
Uit mijn gedachten
Sinds die wonderlijke
Dag
Ze is een prachtig
Wijf met een goddelijk
Lijf feitelijk bestemd
Voor maar een gedachte
Die bij haar dan
Altijd weer wat anders
Uitpakt dan bij mij
Maar altijd komt
Ze er mee weg
Dat zit hem in dat
Zachte
Sluip naar boven
En vindt daar
Mededogen in de vorm
Van kont naar
Mij gekeerd en
Misschien wel het
Meest door mij begeerd
Als we het daar dan
Over hebben
Ze vraagt hoe het gaat
En kreunt zachtjes
Je bent veel te laat
Je moet wat beter
Op jezelf letten

Sjamaandigitaal 141109