Nog even alleen vooraleer opnieuw ingesloten door zwart van nacht dat rustig wacht op verzwelgen van wat er rest mij te grazen heeft genomen, het is me te vaak overkomen moet u weten en altijd onverwacht. Je kermt nog wat en voor je het weet is het gebeurd.
Heb me verbaasd de laatste tijd hoe dingen gaan in voltrekken van een vorm van werkelijkheid waarvan een mens deel uit maakt zomaar kennelijk zonder duidelijke reden maar even goed onderdeel van het proces dat zich hier voor mij voltrekt.
Zuig wat door mij ooit is benoemd als Heilige rook naar binnen en weet me zekerder dan voorheen zoveel is wel duidelijk. Iedereen is al naar bed wegens vermoeid of aanstaand verreizen naar zover van hier dat het haast niet meer te bevatten is in afstand af te leggen al gaat het dan per business Class al een jaar of wat geleden geregeld maar dat terzijde. Het is met name Haar van harte gegund al blijft het een tikje geperverteerd om het maar vriendelijk te zeggen.
Mijn Moeder, 1927, wordt aankomende dinsdag opgenomen in een ziekenhuis waar zij voor het laatst verbleef toen mijn 2e broer geboren werd die binnenkort de 50 dreigt te halen om te worden geopereerd aan een verzakking waarbij ze “alles”weg gaan nemen zoals dat heet.
Hopelijk houden ze haar daar een tijdje laten we zeggen een week voor ze weer op huis aan mag. Als ze dit “overleefd”en dat zal gezien de huidige techniek echt wel wordt ze tenminste honderd. Als je dat Haar meldt kan ze slechts grinniken bij het idee hoewel het haar bevalt zoveel is wel duidelijk.
Gun Haar het beste en die slurf die buiten hangt veroorzaker van ellende gedurende vele jaren voorgoed een einde in de bak waarin dat soort van zaken worden gedumpt.
Sprak mijn zonen zojuist uit de kroeg gekomen over wat hen beheerst als het om toekomst gaat en zie de onrust in hun ogen als ik voor mijn gevoel duidelijk ben in de vragen die ik stel.
Zij zijn op slag naar bed verdwenen hopelijk om na te denken.
Zelf zit ik hier nog wel even met stapels bijlagen van kranten ongelezen om van tijdschriften maar te zwijgen die de overhand dreigen te krijgen op mijn lederen eiland waarop ik woon als ik niet slaap daarboven. Er is gewoon te veel te lezen weet u?
Over een paar dagen ga ik praten met mijn specialist over levenszaken en of er nog iets te doen is aan het razen van die veelvraat die in me zit en me te grazen lijkt te hebben. Het zal wel weer een Bot Scan worden een MRI en/of CT Scan met contrast voordat ze zien waar kwaad zich heeft gezeteld om vervolgens te constateren dat er niet veel aan blijkt te doen tenzij je accepteert dat je beschadigt wat nu nog zeker lijkt in kwaliteit geboden.
Voel de onderstroom die aan me trekt in maximale zin. Geen mens die me kan redden vrees ik. Al zouden slip loze dames die mij troosten willen op gezette tijden een welkome afwisseling betekenen in het lijden dat zich hier manifesteert. Wel even scheren graag!
Zo nog even door het NRC Economie en daarna nog de Culturele Bijdrage om de schijn nog even op te houden dat je leeft en dan naar bed. Ze is er nog maar even weet je en zo meteen voor bijna drie weken weg. Hoop dat ik het red gedurende die tijd.
Sjamaandigitaal 130310
