Tuimelde In Visioenen

Nog 1 vers te schrijven
Uit de hand
Met een nieuwe pen
Die glijden wil naar
Woorden die er
Huizen in mijn Hoofd
En naar beneden
Tuimelen zelfs als
Ik daar niet om vraag
Maar domweg
Verschijnen om
Klaarblijkelijk zin te
Geven dan wel zin
Te zijn geworden
Blijft een mysterieuze
Bezigheid
Slaap jij ooit?
Vroeg een vriendin
Mij laatst
En ik beschreef Haar
Hoe ik lag
En feitelijk zweefde
In visioenen
Die ik vond tussen
De onrust daar
Geschapen in mijn hoofd
En zachtheid vond
In de rust die ze
Meestentijds boden
Tussen de vragen door
Die uiteraard in de
Vorm van metaforen
Werden verwoord
Ben je bang om
Dood te gaan?
Vroeg een andere Dame
Dacht even na
En sprak tot Haar
Sterven doe je
Maar 1 keer
Beschouw het als een
Hele eer zoiets
Mee te mogen maken
Vreemd maar ze zweeg
Bij dat antwoord gegeven

Sjamaandigitaal 100410