Droef Gestemd

De witte rozen
Die zij schikte
Staan maagdelijk
Te stralen
In een goed
Gekozen vaas
Tikje sneu
Voor de twintig
Pioenen
Waarvan er slechts
Een stuk of wat
Hun bloem mochten
Tonen ernaast
Maar toch heeft zij het
Niet begrepen
Naar ik vrees
Niet spreken met
Ondanks afgesproken
Dat zoiets nimmer
Meer gebeuren zou
Zonder de afstand
Die zou volgen
Wegens niet meer
Te herstellen
Vertrouwen mocht
Het nog een keer
Gebeuren

Zo glijdt wat ooit
Liefde heette
Naar een zeker einde
Wat ze nog niet
Kan geloven
Maar even goed
Nabijer is dan
Ooit voorheen
Ondanks gedeeld
Verleden
Ik peins en kwel
Mezelf met Lot
Nog on beschikt
Maar tot zekere
Uitkomst leidend
Droef gestemd

Sjamaandigitaal 270610