Salon & Salsa
Dit weekend was een mengeling van rusten en illusie. De wijze, waarop dag en nacht vergleden en ritme van dagelijkse bezigheden werd vervangen door een sfeer waarin fantasie & passie meer konden gedijen, dan voorheer.
Het kantelpunt, waarop men wankelt, heeft gelukkig niet geleid tot schade, louter duizel.
Wel heeft het mogelijk, bij tasten naar een dieper duister waar de drang het hardste wringt, een snaar geraakt die nog gespannen staat.
Ik hoor de klank en huiver.
En zie de dag die volgt op verjagen van demonen, begint vol liefde, in dank gezogen, uit de kelk die daar noodde en gekneed in vleze.
Alles wat daarna volgt, is bizar…
Vanaf het oogsten van de groene vriend van mijn jongste zoon, die als of het niks is tenminste, en dat vind ik buitengewoon, aan de stam tenminste 5 cm dik is, in hoogte zeker 2 meter vijftig, eigenlijk een boom.
Daarna de hele familie, zo trots als een pauw aan het knippen en selecteren en af en toe in geur begeren wat ik heilige rook zou worden geschonken, over niet al te lange tijd van nou, pak hem beet een week of vier als wat was gegroeid hier, in de grond, zichzelf als heilig kruid hervond, te roken of te smaken in zoetigheid vermomd.
De eigenaar van het spul, spande intussen een lijntje en droeg zijn broers op wat een degelijke burger doet, als hij zich van groen ontdoet.
Zijn vrienden, zeiden later, joh, we roken je op de hoek, of was dat je vader…
Daarna bezoek aan Trouwe vriend & connaisseur van wat zich als “verdiend”aandient in zijn “Salon”, in de vorm van poëzie en schilderkunst met daarnaast buitengewone muziek.
Mijn vrouw en ik hebben genoten van het geheel en dronken ter overbrugging naar de Salsa les die dra zou volgen ons zelf moed in, bij café De Engel.
De les ging goed en zelfs de draai naar rechts, waarbij jij dwingend leidt, ging me goed af, echt met elke meid! Niet dat het ergens toe leidt, behalve, maar daarover later, toch een portie straf…
Want, na het dansen, tja, was er natuurlijk even een glaasje, en voor je het weet ben je voor drie diabeten… te laat. Zo moest u sjamaan, boete doen, voor drie hypo glycemische zonen en 1 verontruste, daardoor zeer ontriefde en nu tijdelijk Boze, dame in de vorm van mijn geliefde, die gewoon bang was, dat er iets niet goed was gegaan.
Dus eindig ik hier, alweer maandag geworden, toch weer alleen, aan een scherm gebonden naar het scheen, uw
Sjamaandigitaal 161006
Het kantelpunt, waarop men wankelt, heeft gelukkig niet geleid tot schade, louter duizel.
Wel heeft het mogelijk, bij tasten naar een dieper duister waar de drang het hardste wringt, een snaar geraakt die nog gespannen staat.
Ik hoor de klank en huiver.
En zie de dag die volgt op verjagen van demonen, begint vol liefde, in dank gezogen, uit de kelk die daar noodde en gekneed in vleze.
Alles wat daarna volgt, is bizar…
Vanaf het oogsten van de groene vriend van mijn jongste zoon, die als of het niks is tenminste, en dat vind ik buitengewoon, aan de stam tenminste 5 cm dik is, in hoogte zeker 2 meter vijftig, eigenlijk een boom.
Daarna de hele familie, zo trots als een pauw aan het knippen en selecteren en af en toe in geur begeren wat ik heilige rook zou worden geschonken, over niet al te lange tijd van nou, pak hem beet een week of vier als wat was gegroeid hier, in de grond, zichzelf als heilig kruid hervond, te roken of te smaken in zoetigheid vermomd.
De eigenaar van het spul, spande intussen een lijntje en droeg zijn broers op wat een degelijke burger doet, als hij zich van groen ontdoet.
Zijn vrienden, zeiden later, joh, we roken je op de hoek, of was dat je vader…
Daarna bezoek aan Trouwe vriend & connaisseur van wat zich als “verdiend”aandient in zijn “Salon”, in de vorm van poëzie en schilderkunst met daarnaast buitengewone muziek.
Mijn vrouw en ik hebben genoten van het geheel en dronken ter overbrugging naar de Salsa les die dra zou volgen ons zelf moed in, bij café De Engel.
De les ging goed en zelfs de draai naar rechts, waarbij jij dwingend leidt, ging me goed af, echt met elke meid! Niet dat het ergens toe leidt, behalve, maar daarover later, toch een portie straf…
Want, na het dansen, tja, was er natuurlijk even een glaasje, en voor je het weet ben je voor drie diabeten… te laat. Zo moest u sjamaan, boete doen, voor drie hypo glycemische zonen en 1 verontruste, daardoor zeer ontriefde en nu tijdelijk Boze, dame in de vorm van mijn geliefde, die gewoon bang was, dat er iets niet goed was gegaan.
Dus eindig ik hier, alweer maandag geworden, toch weer alleen, aan een scherm gebonden naar het scheen, uw
Sjamaandigitaal 161006
<< Home