Toekomstige Tijd

Jaar bijna ten einde, 2007, met rasse schreden nader. Ik weet niet of u het u net te moede is als mij, maar net als met vakanties genoten, ben je , eenmaal over de helft, in dit geval van een decade een nieuw decennium dra nabij. Met andere woorden, tijd voor een reflectie, op wat het afgelopen jaar geboden heeft. Eerlijkheid gebied te zeggen, dat deze periode in de tijd, eigenlijk begint in de voorbereiding naar een nieuwe Zorg Verzekering Wet, zo rond de start van Zomer, dus nog voor het zogenaamde Vogelaar Akkoord.

Kunt u het zich nog herinneren? We werden vast getimmerd, met behulp van onduidelijke getallen, op presteren van een norm, die mits gehaald, voor 2 jaar als gegarandeerd, zou worden beschouwd.
Ik heb het toen, al een worst gedoopt, waaraan men stukloon terug sleurt naar een getal, dat zich in cijfers laat benoemen, een Budget gedoopt, dat telt voor iedereen die een stuk buit begeerd.

O ja, we werden ook in plaats van Zorgverleners, met een relatie in de tijd, naar degenen die ons hadden verkozen, een nieuw feit, dat, mits goeds geregistreerd, een inkomens stijging garandeert, in aantal gekozen momenten, met daaraan toegevoegd, wapenfeiten, in de vorm van M&I, waarover menig geweten wroegt op gezet moment. Maar aan zoiets is men snel gewend, in economisch gunstig te noemen tijden.

Zo werd de dokter zelf verrast, met wat hij of zij leverde aan prestatie en de onverwachte inkomsten die dit gedrag, nog onbesproken van aard, genereerde. En zweeg in alle tonen.

Zo werd de ergernis die hing, gesublimeerd in virtuele verdiensten en vergat men, degenen verantwoordelijk voor deze te snel vergeten wanprestatie aan te spreken. Gemiste kansen in onderstrepen van gelijk, ruimschoots aanwezig.

Er waren voorschotten, die moesten bewijzen, dat vertrouwen, gerechtvaardigd was. Iets wat al ras verdween, na verrekeningen. De schuldigen, slecht geadministreerde, aan beide zijden, staken hun kop in het zand en middels ontkennen van bestaande problemen.

Huisartsen in het hele land, hebben geleden onder de invoering van een stelsel, dat niet goed was uitgetest en de pest bleek, als het ging om vertrouwen te stellen in de afwikkeling ervan, met name financieel, dat wil zeggen honoreren van prestatie geleverd, want daar gaat het wel om!

Wat aan het einde van een woelig jaar, boven onze hoofden hangt, is het gegeven dat we met 7700 huisartsen die geloven in levensloopzorg, meer dan uitzonderlijk hebben gepresteerd, in de zin van Zorg geleverd. WE hebben ons tegelijkertijd gerust laten stellen door een Convenant door een Captain of Industry geschreven en gedicteerd door Hogerhand, bekent staand als Akkoord. Daarmee zal misschien, een extraatje gegeven worden, in de zin van binnengehaald, wat middels formele declaratie is toegestaan, maar de toekomstige situatie is, laten we het domweg maar benoemen: Zorgelijk.

We hebben ons laten dwingen in prestatie gerichte beloning, waarbij de kwaliteit, zich slecht valideren laat, als het gaat om relatie geleverd, als van ouds en vertrouwt. We zijn inmiddels uitgeleverd aan Marktgericht Denken, wat iets anders is dan aandacht schenken, waar dat het meest gevraagd is, in Node.

Aan het einde van een eerste jaar “Nieuwe Stijl in Zorg-Denken”, ben ik qua Geweten, nog niet gerust, laat staan: “Klaar”, met wat men biedt als alternatief, voor iets dat ooit was en waarvan ik dacht, daar hoor ik bij. Het hele Commerciële denken, past niet bij mij en waar ik voor sta. Ben meer een soort dokter, die een hand vast houdt in moeilijke tijden, niks meer te bewijzen, alleen maar dat je er bent en staat voor wat en wie je bent. Zo’n soort vent. Denk dat dat nieuwe van mij gevraagd, nooit echt behaagt en feitelijk nooit went.

Hoop er maar het beste van, voor volgend jaar. Droom van solidariteit, tussen huisartsen als groep en waar wij voor staan, ook in Toekomstige tijd!

Sjamaandigitaal 161206