Weer thuis de rest is ruis

Na een reis, die 65 uur geleden begon, in Ushuaia, ‘s ochtends rond een uur of tien…

Lekker wandelend, beschenen door een lentezon en pauze nemend met koffie en
bier, bij een klein stalletje, net geopend, het leven besprekend en kennis genomen, van
wat wij te bieden hebben als het om modellen gaat die de nabije toekomst behelzen, mijn
maatje en ik. Doorgelopen naar de stad, om spulletjes te kopen om weg te schenken en
een paar om dit gebied te gedenken, waaronder voor uw sjamaan een jas van beverleer, met
een set bijpassende laarzen. Ook voor mijn vrouwen, fraaie kado’s, waarmee ze hopelijk
blij zullen zijn. Biertjes bij tante Sara en daarna per taxi terug, voor de vlucht naar Buenos Aires,
welke naam beter kan worden gewijzigd in Mal Aria, gezien de conditie van de lucht al daar,
dat na een vlucht van vier en half uur uiteindelijk werd bereikt, ’s nachts om half twee weliswaar…
U begrijpt het al, een te korte nacht, waarbij eerst de minibar geplunderd, dorst onverminderd aanwezig
bleek. De ochtend die al te snel volgde, begon zonder ontbijt, maar met een wandeling van een enkele
uren door deze metropool, die 17.000.000 luitjes als hun domicilie verkiezen. Dit alles bij temperaturen van
ver boven de dertig graden. Eind van de middag viel de groep uiteen. Enkelen verreisden naar Foz do Iguazu
Brasil, een paar naar Valdez en wij snel erna naar Madrid en via daar naar huis.
Maar dat was buiten de waard gerekend van een forse vertraging van meer dan vier uur, die maakte,
dat ook de vlucht in Madrid vervangen diende te worden. Daar zit je dan te wachten…
Al met al duurde het ruim 6 uur voor wij het luchtruim konden kiezen voor een vlucht van bijna 13 uur.
Ging nog bijna dood door een onwaarschijnlijke hypo, de tweede in een week op 6 op 11 kilometer hoog.
Goddank, hield Wim me bij de les en goot me vol met suiker, maar het was dit keer echt kantje boord.

De rest is ruis… Tienduizend kilometer…wachten tussen door… Te weinig vocht en ongelooflijk smerig eten.
Reizen is werken hoor! Goddank, na 62 uur doemde Schiphol op, waar mijn schat al op me wachtte en me
Snel en efficiënt naar daar bracht, waar ik hoor, in krap anderhalf uur.

Eindelijk weer thuis.

Je verplaatsen over grenzen. Nieuwe mensen leren kennen en waarderen, zoveel te leren van waarvan je eerder
niets verstond, dat is reizen. Maar het kan alleen maar met een plek die dient als ondergrond, waarvan je mag vertrekken
en die aan je zuigt, waarnaar je terug wil keren

Thuis

Sjamaandigitaal 141206