Tjonge Jongen...

Tjonge jongen, sprak mijn moeder, toen ze de telefoon op nam:

“Gij kunt het toch ok begaaijen”

Begreep even niet waar ze van sprak. Het bleek te gaan over een uitspraak, door mij gedaan, aan adres van een paar tantes en ooms, die ik al > 50 jaar ken en die de leeftijd betroffen door hen te halen, ooit. Ik schatte een en ander in mijn ogen realistisch in, voor een paar luitjes van in de tachtig, maar zij bleken, not amused, in retrospect, toen mijn nieuws hen overviel en insloeg als een bom naar het schijnt, nog maar 5-15b jaren op de teller…

Ik zweer, dacht dat het gezellig was geweest,maar volgens de 80-jarige, die het weten kan, had uw sjamaan teveel gedronken, hetgeen vooral een probleem voor mijn kinderen vormde, als slecht voorbeeld, hier ten toon gesteld. Dit alles uiteraard, volgens Haar.

Heb haar gerust gesteld en verteld, dat wij het allemaal erg gezellig hadden gevonden en dat mijn zonen, wel wat gewen zijn als het gaat om onder invloed zijn, van hun vader.

Familie wordt dunner en past nu op 1 foto, zelfs met de aangetrouwde tak en wat er bij is verwekt in de afgelopen jaren.

Ze ogen allen breekbaarder dan ooit, maar roken… als ketters.

Eten, was verraderlijk lekker, alleen in volume, te schaars. Kwam met andere woorden, met een licht gevoel van honger thuis.

Kon slechts een keer voldoen aan de verwachting die daar uitgespreid, noodde tot penetreren.

Daarna tot 16.00 uur geslapen, met zondagkrant en koffie gewekt door mijn gade, die de administratie op orde poogt te krijgen, in diezelfde tijd.

Bijna ter aarde gestort op de receptie, dat is echt het laatste, van de Hengelose huisartsen en apothekersclub, desgewenst met assistenten, wegens een hypo, die zomaar zichzelf openbaarde in zakken door de hoeven en suiker behoeven, in de vorm van jus d ‘orange, geschonken in een Duvelglas, dus een halve liter, mits gevuld tot de rand.

Geur van stampot, met beenham en uitgebakken karbonade met spekjes, maakte me bijna razend. De meiden die er hingen, opgetuigd, met wufte blouses en sommigen met rokjes op de juiste lengte, smeekten naar vlees en mond, die combinatie die zichzelf in draaiende tong bij slikken pas als gewaardeerd laat herkennen, in verwennen, van wat er nog komt, honger dus.

Inmiddels weer thuis aan beland mijn moeder gesproken, mijn broer die morgen vertrekt, voor een nieuwe ronde van 9 weken, nog niet gebeld, om hen gedag te wensen.

Later op de avond wellicht of morgenochtend.

Uw sjamaan, doet het vandaag kalm aan, zuigend aan heilige rook onvermijdelijk, met nog drie Tripels te gaan voor de droogte weer een aanvang neemt, althans in streven, morgen.


Sjamaandigitaal 280107