Als de Duivel Vermomt
Heb mezelf een dubbele Metaxa ingeschonken van de oudere soort
Gekregen van mijn maat, naar ik me herinner en verstopt ergens achter een bak aardappels.
Weet niet of u PULSE van Pink Floyd kent? Zelfs zonder 5.1 surround, een magische ervaring. Probleem is dat je niets anders meer kunt doe als kijken…
Heb Pink Floyd zo vaak gezien als ze wilden komen en eigenlijk alleen “Kralingen”gemist, kan de opnames uiteraard dromen.
Het gekke aan die muziek, is dat ze gelijk van je vraagt een andere stand aan te willen nemen namelijk die van dromen met je ogen ver open. Het helpt ongelooflijk als je daarbij de juiste middelen gebruikt. Zal nooit vergeten, hoe mijn dierbare vrouw en ikzelf, de film “The Wall” gingen bekijken in full blown stereo surround, bioscoop geluid dus, maar met alle twee een ruime dosis spacecake genoten.
Ik was al paranoia op de weg naar de parkeerplaats, zij ( mijn lief) draaide door tijdens de film. De psychedelische fase echter startte pas nadien, toen we Loes Vermeer tegen kwamen, die haar ogen altijd al op schoteltjes droeg, maar niet indachtig het gegeven dat wij beiden half psychotisch waren, het draaien van die kijkers wilde stoppen.
Zelden een “Badder”Trip gehad, hoewel het neuken met mijn lief, dat volgde diende te worden bijgeschreven in de hogere regionen, waar het creativiteit betrof.
Na The Doors en The Floyd, is het nu Roxy Music in da House…
Herinner me nog het bezoek aan het amfitheater, dat in Universal Studio’s LA huisde, waar de band speelde, uiteraard uitverkocht, Vlak voor het optreden begon, werden de overgebleven kaarten verkocht voor een prikkie. Wij vieren kochten een zwikkie kaarten voor nog geen vijftig dollar en werden tot onze verbazing, begeleid naar de eerste rij. De kaartjes, bleken afkomstig van een stel Hotemetoten, die klaarblijkelijk werden gepijpt, door iets duns en blonds. Ze waren in elk geval niet bereid de door hun gepromote artiesten een blik te vergunnen.
Wij wel! We zagen Bryan Ferry, zich in wit pak in het zweet werken, ondersteund door een band die ongeëvenaard bleek.
Heb veel van dat soort momenten gehad in mijn leven, realiseer ik me. Zat naast Jerry Lee Lewis, on stage. Mocht tijdens Jazz Fest New Orleans, haast aanschuiven naast de B3 van de Allmans’s. Kuste Lucinda zacht op haar lippen in La Zona Rosa en wist me gelukkig bij het proeven van de tong van Toni Price, dobbelde met Townes, sloeg Calvin op de schouder en Hugde Jessy Taylor meer dan eens.
Ben nu een middelbare man, die zich een jongen voelt (Bowie, When you’re a boy…) en zich gelukkig waant. Zoveel gehoord, te veel gereisd, de laatste jaren. Vrouwen te over om te strelen, veiligheid als optie in het Privé Domein, horizon die trekt, als de duivel vermomt.
Geen spijt voor als nog
Sjamaandigitaal 190307
Gekregen van mijn maat, naar ik me herinner en verstopt ergens achter een bak aardappels.
Weet niet of u PULSE van Pink Floyd kent? Zelfs zonder 5.1 surround, een magische ervaring. Probleem is dat je niets anders meer kunt doe als kijken…
Heb Pink Floyd zo vaak gezien als ze wilden komen en eigenlijk alleen “Kralingen”gemist, kan de opnames uiteraard dromen.
Het gekke aan die muziek, is dat ze gelijk van je vraagt een andere stand aan te willen nemen namelijk die van dromen met je ogen ver open. Het helpt ongelooflijk als je daarbij de juiste middelen gebruikt. Zal nooit vergeten, hoe mijn dierbare vrouw en ikzelf, de film “The Wall” gingen bekijken in full blown stereo surround, bioscoop geluid dus, maar met alle twee een ruime dosis spacecake genoten.
Ik was al paranoia op de weg naar de parkeerplaats, zij ( mijn lief) draaide door tijdens de film. De psychedelische fase echter startte pas nadien, toen we Loes Vermeer tegen kwamen, die haar ogen altijd al op schoteltjes droeg, maar niet indachtig het gegeven dat wij beiden half psychotisch waren, het draaien van die kijkers wilde stoppen.
Zelden een “Badder”Trip gehad, hoewel het neuken met mijn lief, dat volgde diende te worden bijgeschreven in de hogere regionen, waar het creativiteit betrof.
Na The Doors en The Floyd, is het nu Roxy Music in da House…
Herinner me nog het bezoek aan het amfitheater, dat in Universal Studio’s LA huisde, waar de band speelde, uiteraard uitverkocht, Vlak voor het optreden begon, werden de overgebleven kaarten verkocht voor een prikkie. Wij vieren kochten een zwikkie kaarten voor nog geen vijftig dollar en werden tot onze verbazing, begeleid naar de eerste rij. De kaartjes, bleken afkomstig van een stel Hotemetoten, die klaarblijkelijk werden gepijpt, door iets duns en blonds. Ze waren in elk geval niet bereid de door hun gepromote artiesten een blik te vergunnen.
Wij wel! We zagen Bryan Ferry, zich in wit pak in het zweet werken, ondersteund door een band die ongeëvenaard bleek.
Heb veel van dat soort momenten gehad in mijn leven, realiseer ik me. Zat naast Jerry Lee Lewis, on stage. Mocht tijdens Jazz Fest New Orleans, haast aanschuiven naast de B3 van de Allmans’s. Kuste Lucinda zacht op haar lippen in La Zona Rosa en wist me gelukkig bij het proeven van de tong van Toni Price, dobbelde met Townes, sloeg Calvin op de schouder en Hugde Jessy Taylor meer dan eens.
Ben nu een middelbare man, die zich een jongen voelt (Bowie, When you’re a boy…) en zich gelukkig waant. Zoveel gehoord, te veel gereisd, de laatste jaren. Vrouwen te over om te strelen, veiligheid als optie in het Privé Domein, horizon die trekt, als de duivel vermomt.
Geen spijt voor als nog
Sjamaandigitaal 190307
posted by SjamaanDigiTaal at 2:52 AM
<< Home