Hou Moed

Vandaag was druk, had het kunnen weten bij afwezig zijn van 3 assistentes en 2 dokters.
Had het al voorspeld… Vandaag werd er gepeesd en niet zo’n beetje…
Vreemd, hoe je in dit soort situaties, puur op routine, empathisch kunt zijn en op tijd. Hoe ondernemerschap zich onderscheid van hidha wezen in de tijd geïnvesteerd en de wijze waarop een en ander wordt geëffectueerd. Niets ten nadele van een jonge dokter die ik wel snap, wel, als het gaat om haar visie op ondernemerschap.

Hoe het ook zij, om 17.00 uur was het voorbij. Reed naar mijn stamcafé, om daar het AD te lezen en via hun WiFi, te zien, wat er gebeurde in de wereld om ons heen.
Wethouder aan zijn jas getrokken, om een paar zaken glad te strijken, die wellicht anders hobbels zouden kunnen vormen. De daarbij betrokken ambtenaren, die toevallig bezig waren hier hun afscheid te vieren, konden slechts beamen dat er van een floride samenwerking sprake was, tot op heden. Op dat soort momenten gelieve men de wapens te smeden, die meestal niet veel later worden ingezet, meestentijds op scherpe wijze.

Binnen 6 minuten en 20 seconden, was het gesprek voorbij, klaar voor de volgende besluitvormende ronde, waarbij het misschien wel gaat over een miljoen of 2 aan overschrijding van iets waar we elkaar zojuist nog vonden in afgestemd project. Enfin, er is overlegd, op de hoogste fronten, waar expertise zich bevindt

Vanavond ging ik naar het “afscheid”van een collega, die ik vrij hoog heb zitten, gewoon een aardige vent die daarnaast een buitengewoon uitgesproken goed huisarts is, in heel zijn wezen. Erudiet, van vele markten thuis, maar nooit op irritante wijze aanwezig, wel altijd trefzeker, als het ging om de vinger op de verkeerde plek gelegd. Vernietigend, als het onterecht of onrecht was, wat werd besproken, in het kader van een zeker pogen tot waarheidsvinding. Gewoon een Perfecte vent!

Je moet ze zoeken met een lampje…

De dames die in zijn voetsporen treden, zijn van deze tijd…

Babes, onzeker lachend, geen onderneemsters in de ware zin, wegens te druk met andere zaken die ook veel betekend zijn voor hen, niet voor wie ze dienen de patiënt.

Nog geen Meid gezien, behalve dan degene, met wie ik het al 30 jaar doe, die zich kan meten aan wat wordt gevraagd in ondernemen en hoe je dat kan vertalen in menselijk gedrag.

Ik groette mijn oud collega en zei dag, tegen zijn vrouw. Wilde ze eigenlijk zeggen, het is te vroeg, te snel te gauw, toe, blijf nog even, nou…Tegelijkertijd, verlangde ook ik naar het moment dat ik afscheid zou nemen, van wat me drijft. Dag, zie wel waar ik je weer tegen kom, hoor wel waar je blijft.

Verwarrend, dat geheel. Vooral vanwege gegeven, dat je zelf nu Senior bent en in de ogen van velen. Een oudere vent, die ook nog meent te weten, hoe het verder moet.
Wat defacto het leermoment vormt.

Je doet het nooit goed, al is het mooi om daar naar te streven. Hou moed


Sjamaandigitaal 230307