Wat doe je eraan?
De Lente die vandaag begon, bracht niet enkel voorjaarslucht.
Maar dat kon ik niet weten, toen ik vanochtend liep naar de plek waar mijn werk woont.
Alle voortekenen wezen op een zij het Nederlandse lentedag, met snel wisselende wolkenpartijen in vele schakeringen grijs en wit, fel afgestoken tegen een met spatten blauw bezaaide lucht. De vogels en bloesems in worden, leken overtuigd. Uw sjamaan, nog niet geheel wakker, liep vooral op intuïtie en gehoor het inmiddels zo vaak begane pad.
De laatste weken, was er geen dag die werd afgesloten voor 03.30 uur des nachts. Meestal met een aanzienlijk promillage, afkomstig uit het bier dat door de NY-Times is uitgekozen tot het allerbeste in de wereld, wat zeg ik vooralsnog dit universum. Het mag dan ook niet bevreemden, dat die korte 25 minuten lange wandeling, een perfecte wijze is, het wakker worden en helder, gelijdelijk te doen plaats hebben.
Aangekomen op de werkplaats, deelde ik de uit Cambodja mee gebrachte presentjes uit, die in goede aarde vielen. Het is het gebaar dat telt, vinden de dames.
Snel daarna kwam het gesprek op de euthanasie van gisteravond en hoe deze was verlopen. Mijn collega, vertelde dat het goed en waardig was gegaan en keek daarbij tevreden. Het was in een zucht gebeurd. De assistentes bespraken ondertussen de situatie waarin een jonge vrouw was aangetroffen, dood. Nog onbekend waarom, dus naar Rijswijk om te schouwen. Ik kende deze dame al vanaf haar geboorte, waar was haar al een poosje “kwijt”en in de veronderstelling dat ze was gaan studeren. Het was een leuke meid…
Spreekuur, stond belachelijk vol, met meer dan 55 mensen, waar tussendoor allerlei telefoontjes van politie, GGD, (pleeg)ouders en familie van de dame die was vertrokken.
Aan het einde van de dag, toen ik het helemaal had gehad, werd ik door mijn maat gevraagd, vanavond nog wat morfine te willen spuiten, bij een terminale man met pijn. Wij denken als artsen (en vrienden) soms tegelijkertijd hetzelfde en openden het kastje, waarin de “achtergebleven” pomp van een vorig sterfbed, een veilig plekje heeft gevonden, zodat er weer wat tijd gered wordt als de pijn te hevig is en uistel niet geduld kan worden. Mijn maat zei: ik teken het uitvoeringsbesluit, jij gaat voor de volgende ronde.
Eigenlijk had ik een beetje de pest in, dat ik nu vanavond om 22.00 uur, iets moest gaan doen, wat niet naar behoren is geregeld op een huisartsenpost.
Deed snel boodschappen en begon thuisgekomen als een razende, met het schillen van de aardappels. Even later belde mijn maat en sprak: “Je hoeft niet meer te gaan, hij is dood”. Hoezo dood, vroeg ik, de derde vandaag?. “Ik stapte naar binnen op het moment dat hij ging”, legde hij uit, “dus ben ik nog maar even gebleven”.
Terugkijkend, pas op zo’n eerste lentedag, niet zoveel ellende, maar zeg nou zelf wat doe je er aan?
Morgen 3 assistentes weg. Tegelijkertijd op nascholing gestuurd door mijn lief, die zelf nog in Egypte verblijft, zo liet ze me weten. Over iets meer dan 24 uur weer naast me hoop ik
Nog 1 bier dan om vandaag te vergeten.
Sjamaandigitaal 220307
Maar dat kon ik niet weten, toen ik vanochtend liep naar de plek waar mijn werk woont.
Alle voortekenen wezen op een zij het Nederlandse lentedag, met snel wisselende wolkenpartijen in vele schakeringen grijs en wit, fel afgestoken tegen een met spatten blauw bezaaide lucht. De vogels en bloesems in worden, leken overtuigd. Uw sjamaan, nog niet geheel wakker, liep vooral op intuïtie en gehoor het inmiddels zo vaak begane pad.
De laatste weken, was er geen dag die werd afgesloten voor 03.30 uur des nachts. Meestal met een aanzienlijk promillage, afkomstig uit het bier dat door de NY-Times is uitgekozen tot het allerbeste in de wereld, wat zeg ik vooralsnog dit universum. Het mag dan ook niet bevreemden, dat die korte 25 minuten lange wandeling, een perfecte wijze is, het wakker worden en helder, gelijdelijk te doen plaats hebben.
Aangekomen op de werkplaats, deelde ik de uit Cambodja mee gebrachte presentjes uit, die in goede aarde vielen. Het is het gebaar dat telt, vinden de dames.
Snel daarna kwam het gesprek op de euthanasie van gisteravond en hoe deze was verlopen. Mijn collega, vertelde dat het goed en waardig was gegaan en keek daarbij tevreden. Het was in een zucht gebeurd. De assistentes bespraken ondertussen de situatie waarin een jonge vrouw was aangetroffen, dood. Nog onbekend waarom, dus naar Rijswijk om te schouwen. Ik kende deze dame al vanaf haar geboorte, waar was haar al een poosje “kwijt”en in de veronderstelling dat ze was gaan studeren. Het was een leuke meid…
Spreekuur, stond belachelijk vol, met meer dan 55 mensen, waar tussendoor allerlei telefoontjes van politie, GGD, (pleeg)ouders en familie van de dame die was vertrokken.
Aan het einde van de dag, toen ik het helemaal had gehad, werd ik door mijn maat gevraagd, vanavond nog wat morfine te willen spuiten, bij een terminale man met pijn. Wij denken als artsen (en vrienden) soms tegelijkertijd hetzelfde en openden het kastje, waarin de “achtergebleven” pomp van een vorig sterfbed, een veilig plekje heeft gevonden, zodat er weer wat tijd gered wordt als de pijn te hevig is en uistel niet geduld kan worden. Mijn maat zei: ik teken het uitvoeringsbesluit, jij gaat voor de volgende ronde.
Eigenlijk had ik een beetje de pest in, dat ik nu vanavond om 22.00 uur, iets moest gaan doen, wat niet naar behoren is geregeld op een huisartsenpost.
Deed snel boodschappen en begon thuisgekomen als een razende, met het schillen van de aardappels. Even later belde mijn maat en sprak: “Je hoeft niet meer te gaan, hij is dood”. Hoezo dood, vroeg ik, de derde vandaag?. “Ik stapte naar binnen op het moment dat hij ging”, legde hij uit, “dus ben ik nog maar even gebleven”.
Terugkijkend, pas op zo’n eerste lentedag, niet zoveel ellende, maar zeg nou zelf wat doe je er aan?
Morgen 3 assistentes weg. Tegelijkertijd op nascholing gestuurd door mijn lief, die zelf nog in Egypte verblijft, zo liet ze me weten. Over iets meer dan 24 uur weer naast me hoop ik
Nog 1 bier dan om vandaag te vergeten.
Sjamaandigitaal 220307
posted by SjamaanDigiTaal at 1:13 AM
<< Home