Hooi
De schandknaap van Marijnissen, Harry van Bommel, wordt met de dag ijdeler.
Pauw & Witteman, maken me soms kots misselijk, met hun dagelijkse pogen stof op te werpen, waar dat beter tot karrenspoor was gereden, maar het zou ook de vermoeidheid kunnen wezen die als lood in mij rust.
Vandaag, een beetje afhankelijk waar een mens begint te tellen in uren, die tussen 04.00 uur en 06.15 uur, waren verschrikkelijk, van de pre-dode soort zo gezegd. De uren die volgden tussen half zeven en negen, werden gedomineerd door misselijkheid.
God dank maakt koffie meestal goed wat moet gestabiliseerd.
Rond half elf, arriveerde mijn oudste vriendin, tenminste voor wat betreft de jaren die we delen in verleden tijd, bijna veertig inmiddels. Ze oogde wat vermoeid, net als ik en zocht naar licht en ruimte, hier gelukkig ruimschoots voorradig.
Even later, wandelden wij, langs mijn vaste paadje naar de plek waar mijn werk woont en nog wat later verder, naar Oldenzaal, via de langzame route, via het Hulsbeek.
Er was markt en het plein, waarop deze plaats vond, was zonovergoten. We aten een salade met zalm en garnalen en dronken een flesje droge witte wijn.
Mijn lief kwam ons halen, na eerst zelf nog een groot glas Duits Weissen Bier gedronken te hebben, waarna we de thuisreis aanvaarden.
Pizza dozen op de tafel bewezen de honger die kennelijk gestild, al weer was overgegaan in een andere fase. Wij besloten tot uiteten.
Maandag, dus uiteraard, praktisch alles gesloten, op een aardige Indiër na, wiens voedsel naar behoren smaakte.
Thuis gekomen, was ik vermoeider dan ooit, God mag weten hoezo en waarom. Tijd gaat soms gewoon te snel, naar ik vrees. Heb vaak het gevoel, dat ik niet leef, maar gedreven wordt door overigens door mij zelf afgeroepen feiten, die zelden leiden naar Rust…
Klink wat mopperig, het spijt me, uw sjamaan wordt ook een dagje ouder en heeft soms net iets te veel hooi op zijn denkbeeldige vork genomen, naar ik denk.
Morgen werken, pakken en vroeg slapen om rond woensdag 06.00 uur ’s morgens naar Schiphol te gaan, om vervolgens een dag lang te reizen, naar waar ik met moeder en vrouw wil gaan. Hoop en verwacht, dat ik het wel red. Ben gewoon wat uitgeput, moet dus eigenlijk naar bed.
Zou kunnen dat dit Blog de komende dagen tot na Pasen, slechts mondjesmaat beschreven wordt. Maar zal echt aan u denken en na terugkomst ruimschoots stil staan bij dit Russisch avontuur.
Ach, we zien wel wat het wordt…
Sjamaandigitaal 030407
Pauw & Witteman, maken me soms kots misselijk, met hun dagelijkse pogen stof op te werpen, waar dat beter tot karrenspoor was gereden, maar het zou ook de vermoeidheid kunnen wezen die als lood in mij rust.
Vandaag, een beetje afhankelijk waar een mens begint te tellen in uren, die tussen 04.00 uur en 06.15 uur, waren verschrikkelijk, van de pre-dode soort zo gezegd. De uren die volgden tussen half zeven en negen, werden gedomineerd door misselijkheid.
God dank maakt koffie meestal goed wat moet gestabiliseerd.
Rond half elf, arriveerde mijn oudste vriendin, tenminste voor wat betreft de jaren die we delen in verleden tijd, bijna veertig inmiddels. Ze oogde wat vermoeid, net als ik en zocht naar licht en ruimte, hier gelukkig ruimschoots voorradig.
Even later, wandelden wij, langs mijn vaste paadje naar de plek waar mijn werk woont en nog wat later verder, naar Oldenzaal, via de langzame route, via het Hulsbeek.
Er was markt en het plein, waarop deze plaats vond, was zonovergoten. We aten een salade met zalm en garnalen en dronken een flesje droge witte wijn.
Mijn lief kwam ons halen, na eerst zelf nog een groot glas Duits Weissen Bier gedronken te hebben, waarna we de thuisreis aanvaarden.
Pizza dozen op de tafel bewezen de honger die kennelijk gestild, al weer was overgegaan in een andere fase. Wij besloten tot uiteten.
Maandag, dus uiteraard, praktisch alles gesloten, op een aardige Indiër na, wiens voedsel naar behoren smaakte.
Thuis gekomen, was ik vermoeider dan ooit, God mag weten hoezo en waarom. Tijd gaat soms gewoon te snel, naar ik vrees. Heb vaak het gevoel, dat ik niet leef, maar gedreven wordt door overigens door mij zelf afgeroepen feiten, die zelden leiden naar Rust…
Klink wat mopperig, het spijt me, uw sjamaan wordt ook een dagje ouder en heeft soms net iets te veel hooi op zijn denkbeeldige vork genomen, naar ik denk.
Morgen werken, pakken en vroeg slapen om rond woensdag 06.00 uur ’s morgens naar Schiphol te gaan, om vervolgens een dag lang te reizen, naar waar ik met moeder en vrouw wil gaan. Hoop en verwacht, dat ik het wel red. Ben gewoon wat uitgeput, moet dus eigenlijk naar bed.
Zou kunnen dat dit Blog de komende dagen tot na Pasen, slechts mondjesmaat beschreven wordt. Maar zal echt aan u denken en na terugkomst ruimschoots stil staan bij dit Russisch avontuur.
Ach, we zien wel wat het wordt…
Sjamaandigitaal 030407
posted by SjamaanDigiTaal at 12:07 AM
<< Home