Laatste avond in Guangzhou
Laatste avond in Guangzhou, net aangekomen na een glad verlopen vlucht uit Hai Nan.
Sprak op het vliegveld een Nederlander thans woonachtig in de Bay Area California, die hier al 12 jaar lang 1 x per maand komt. Hij leidde een divisie van Logitech. Vertelde dat er inmiddels al > 100 MILJOEN MILJONAIRS ZIJN HIER IN China. Ik, enigszins ongelovig, stelde dat aantal ter discussie, maar hij persisteerde in het door hem genoemde getal.
Hij gaf een voorbeeld: Op de autofair in Guangzhou, vroeg Rolls Royce zich af, of het zinnig was een stand in te richten dit jaar. Overleg met London volgde. Uiteindelijk besloten ze een exemplaar van hun duurste model af te vaardigen. Resultaat 25 exemplaren verkocht in 1 week, waarvan 10 aan 1 persoon. Kosten 2 miljoen euro per stuk. Hij vertelde dat je hier alleen, zeer rijk en arm hebt, geen middenklasse. Vroeg hem, sinds wanneer het beeld geshift was in de tijd. Hij sprak: Sinds 1997.
Reizend door China, komt steeds weer 1 ding naar voren en dat is de enorme snelheid, waarmee een en ander zich voltrekt en de kwaliteit van het gebodene. Nergens eerder zag ik een zo voortvarend en welvarend gebied als hier in het Chinese. Of het nu om snelwegen gaat, de vliegvelden, de gebruikte materialen (> roestvrij staal & marmer), de architectuur van al die prachtige gebouwen, maar vooral de schaal waarop! Plus de efficiency waarmee het hele circus wordt gerund. Elke dag banger en meer verontrust. Ik vroeg hem verder, of de gemiddelde Amerikaan door heeft wat er hier gebeurt en in wat voor tempo. Hij schudde nee, ze hebben geen enkel idee, net zoals trouwens de meeste landen. Je ziet hier nooit een Fransman, of een Italiaan, een enkele Scandinaviër, maar wel Nederlanders en Belgen en vooral veel Aziaten en Afrikanen. De rest had volgens hem al lang de boot gemist. Logitech, heeft hier een poot waar 35000 mensen werken in een stad daar speciaal voor opgericht, met eigen ziekenhuis en faciliteiten voor de werknemers, binnen nu en twee jaar te upgraden naar 100.000 man, bijna allen universitair afgestudeerd in Wis of Natuurkunde, of Elektrotechniek.
Hij zei letterlijk: Europa is de oude man van de wereld en de USA heeft het al lang geleden verknald.
Leerpunt van deze reis, is dus vooral de verbazing over wat al is bereikt, in een angstig korte spanne tijd en de wetenschap, dat dit vliegwiel in beweging, ons in no time voorbij zal zijn gestreefd. Nu al vliegen er 150.000.000 Chinezen per jaar en de verwachting is, dat het er binnen nu en 5 jaar 600.000.000 zullen wezen…Op de vlucht van en naar Hai Nan (8x per dag), waren wij zessen de enige westerlingen vandaag, voor de duidelijkheid op al die vluchten , dus zo’n 1500 man.
Morgenvroeg om 06.00 uur moeten we vertrekken, voor het laatste stuk naar huis. Al met al 20 uur reizen, voor we zijn waar ons huis woont.
Heb ondanks het vele reizen (negen vluchten 4 keer treinen, een stuk per boot en heel veel bussen), toch wel genoten, van wat China bood.
Ga denk ik volgend jaar terug, voor Tibet en Lhasa en een stukje platteland, waar ook nog eens 800.000.000 luitjes verblijven, niet op de hoogte van wat er verderop gebeurt en vooral straatarm gebleven tot op heden.
Maar eerst naar huis nu, om wat gemist is op te vrijen en daarna diep te berijden tussen haar dijen en diep in haar kont.
Sjamaandigitaal 240707
Sprak op het vliegveld een Nederlander thans woonachtig in de Bay Area California, die hier al 12 jaar lang 1 x per maand komt. Hij leidde een divisie van Logitech. Vertelde dat er inmiddels al > 100 MILJOEN MILJONAIRS ZIJN HIER IN China. Ik, enigszins ongelovig, stelde dat aantal ter discussie, maar hij persisteerde in het door hem genoemde getal.
Hij gaf een voorbeeld: Op de autofair in Guangzhou, vroeg Rolls Royce zich af, of het zinnig was een stand in te richten dit jaar. Overleg met London volgde. Uiteindelijk besloten ze een exemplaar van hun duurste model af te vaardigen. Resultaat 25 exemplaren verkocht in 1 week, waarvan 10 aan 1 persoon. Kosten 2 miljoen euro per stuk. Hij vertelde dat je hier alleen, zeer rijk en arm hebt, geen middenklasse. Vroeg hem, sinds wanneer het beeld geshift was in de tijd. Hij sprak: Sinds 1997.
Reizend door China, komt steeds weer 1 ding naar voren en dat is de enorme snelheid, waarmee een en ander zich voltrekt en de kwaliteit van het gebodene. Nergens eerder zag ik een zo voortvarend en welvarend gebied als hier in het Chinese. Of het nu om snelwegen gaat, de vliegvelden, de gebruikte materialen (> roestvrij staal & marmer), de architectuur van al die prachtige gebouwen, maar vooral de schaal waarop! Plus de efficiency waarmee het hele circus wordt gerund. Elke dag banger en meer verontrust. Ik vroeg hem verder, of de gemiddelde Amerikaan door heeft wat er hier gebeurt en in wat voor tempo. Hij schudde nee, ze hebben geen enkel idee, net zoals trouwens de meeste landen. Je ziet hier nooit een Fransman, of een Italiaan, een enkele Scandinaviër, maar wel Nederlanders en Belgen en vooral veel Aziaten en Afrikanen. De rest had volgens hem al lang de boot gemist. Logitech, heeft hier een poot waar 35000 mensen werken in een stad daar speciaal voor opgericht, met eigen ziekenhuis en faciliteiten voor de werknemers, binnen nu en twee jaar te upgraden naar 100.000 man, bijna allen universitair afgestudeerd in Wis of Natuurkunde, of Elektrotechniek.
Hij zei letterlijk: Europa is de oude man van de wereld en de USA heeft het al lang geleden verknald.
Leerpunt van deze reis, is dus vooral de verbazing over wat al is bereikt, in een angstig korte spanne tijd en de wetenschap, dat dit vliegwiel in beweging, ons in no time voorbij zal zijn gestreefd. Nu al vliegen er 150.000.000 Chinezen per jaar en de verwachting is, dat het er binnen nu en 5 jaar 600.000.000 zullen wezen…Op de vlucht van en naar Hai Nan (8x per dag), waren wij zessen de enige westerlingen vandaag, voor de duidelijkheid op al die vluchten , dus zo’n 1500 man.
Morgenvroeg om 06.00 uur moeten we vertrekken, voor het laatste stuk naar huis. Al met al 20 uur reizen, voor we zijn waar ons huis woont.
Heb ondanks het vele reizen (negen vluchten 4 keer treinen, een stuk per boot en heel veel bussen), toch wel genoten, van wat China bood.
Ga denk ik volgend jaar terug, voor Tibet en Lhasa en een stukje platteland, waar ook nog eens 800.000.000 luitjes verblijven, niet op de hoogte van wat er verderop gebeurt en vooral straatarm gebleven tot op heden.
Maar eerst naar huis nu, om wat gemist is op te vrijen en daarna diep te berijden tussen haar dijen en diep in haar kont.
Sjamaandigitaal 240707
posted by SjamaanDigiTaal at 4:41 PM
<< Home