Neig naar Buigen voor ik Breek

Regen striemt
Gemene vlagen
Water in onrustig
Ritme tegen
Ruit
Hier achter mij
Midden in de
Eerste
Oktobernacht
Tref ik mij
Hier heel
Alleen
En wacht
Tot slaap
Zal komen
Wakend
Als het ware
Over helderheid
Die waarheid
Kan verdragen

Herfst zuigt het
Donker aan
Dat omhult en
Borgt wat
Nog onzeker heet
Te zijn
Voor even
Waar tasten
Nader is
Neig
Naar buigen
Voor ik breek
En knakken slechts
Een teken blijkt
Van zwakte
Overwonnen

Angst afwezig
Juist nu
Drijft me
Tot wanhoop
En maakt
Bezeren zeker
Op termijn

Sjamaandigitaal 011008