Zonder Reden

Zie slechts
Wit dat
Dwarrelt in
Stilte
Zichzelf
Vlokkerig
Stapelend als
Een kristallijn
Vorm
Gegeven
Zweverige
Vloer
Van vastbesloten
Zijn tot blijven
Tenminste
Even
Voor zo lang
Het duurt

Zie hoe
Net niet meer
Volle maan
Uit alle kracht
Die rest in licht
Gereflecteerd
Van zonnegloed
Beschijnt
Wat beschenen
Moet als iets dat
Onvermijdelijk
Indruk maakt
Als het
Doorgedrongen is

Sta even stil
Bij wie ik ben
En de vraag
Of ik nog
Lief kan hebben
Ooit
Of dat het
Allemaal in
Zinloos spel
Verloren is
Zonder reden

Sjamaandigitaal 160209