Aaan Schofferen Komt een keer een Eind
Sinds tenminste 1999, presteert de vigerende minister van Zorg, steevast in de vakantieperiode een aantal plannen die interfereren met ons complexe werk als levensloopgeneeskundig specialisten .
Om de een of andere reden hebben instituties als verzekeraars, organisaties als NZA’s, NMA’s en niet in de laatste plaats het departement van VWS de mening dat zij iets inhoudelijks zouden kunnen bijdragen tot wat wij rekenen als ons professioneel domein, met andere woorden het contact met onze patienten in de spreek kamer onder onze regie en verantwoordelijkheid. De bemoeienis van niet ter zake deskundigen is me al een gruwel, maar de stelligheid waarmee ze zich niet alleen bemoeien met onze professionaliteit en handelen alsmede de consequenties die dit heeft voor het te voeren beleid, is mij al jaren een doorn in het oog.
Niemand buiten de patient heeft iets te zeggen over mijn autonomie als arts en de kwaliteiten die dat vergt, behoudens de patient en de dokter die het betreft. Uiteraard dienen we ons toetsbaar op te stellen, maar dat is iets totaal anders dan bemoeizucht.
Nog niet zo heel lang geleden, was een Huisarts iemand die ZORGDE voor de aan hem/haar toevertrouwde patienten, meestentijds levenslang. Dat ging onder de regie van de dokter in goed vertrouwen en met grote tevredenheid van het overgrote merendeel van de patienten.
De patient en dokter begrepen en kenden elkaar en onuitgesproken was er een grote wederzijdse waardering voor het in elkaar gestelde vertrouwen.
Ik weet niet precies meer wanneer de kanteling begon en de bemoeienis van derden haar intrede deed, maar ik vervloek de dag die onze BASIS een onwerkbare maakte.
Met mij, weet ik zeker, zijn vele huisartsen verbijsterd over het gebrek aan in ons gesteld vertrouwen. Met mij ervaren velen het gebrek aan respect. En velen, ook dat weet ik zeker, voelen zich geschoffeerd door het model wat ons wordt opgedrongen waarin niet langer de patient en de zorg die hem/haar toekomt centraal wordt gesteld, maar een DBC ketenzorg of erger nog een zorgstraat… Alsof je, je auto door de wasbeer haalt….
Ik heb er genoeg van om als het om echte zorg gaat, bijvoorbeeld een visite aan een hulpbehoevend iemand te worden beledigd door een tarief van 13,50. Om te moeten werken op hondse tijden voor een fooi van een paar tientjes per uur. Ik heb er genoeg van om niet meer toe te komen aan waar we echt voor zijn: een relatie ontwikkelen met en mee leven in de tijd met aan ons toevertrouwden die zich tot ons wenden in moeilijke tijden. Daar zijn we voor en daar zijn we goed in.
Klink is een technocraat die ons niet serieus neemt, op geen enkele wijze, die denkt dat hij er wel mee weg komt, omdat dat meestal de praktijk blijkt. Klink weet niet wat er gebeurt als huisartsen in Nederland zeggen: Tot hier en niet verder, bekijk het! Er komt ook nog een vervelende Pandemie aan toch? Bottomline: Je kunt niet zonder ons Sukkel! Kijk, dat moet ie eerst begrijpen. Graag jullie adhesie Vrienden.
Sjamaandigitaal 140709
Om de een of andere reden hebben instituties als verzekeraars, organisaties als NZA’s, NMA’s en niet in de laatste plaats het departement van VWS de mening dat zij iets inhoudelijks zouden kunnen bijdragen tot wat wij rekenen als ons professioneel domein, met andere woorden het contact met onze patienten in de spreek kamer onder onze regie en verantwoordelijkheid. De bemoeienis van niet ter zake deskundigen is me al een gruwel, maar de stelligheid waarmee ze zich niet alleen bemoeien met onze professionaliteit en handelen alsmede de consequenties die dit heeft voor het te voeren beleid, is mij al jaren een doorn in het oog.
Niemand buiten de patient heeft iets te zeggen over mijn autonomie als arts en de kwaliteiten die dat vergt, behoudens de patient en de dokter die het betreft. Uiteraard dienen we ons toetsbaar op te stellen, maar dat is iets totaal anders dan bemoeizucht.
Nog niet zo heel lang geleden, was een Huisarts iemand die ZORGDE voor de aan hem/haar toevertrouwde patienten, meestentijds levenslang. Dat ging onder de regie van de dokter in goed vertrouwen en met grote tevredenheid van het overgrote merendeel van de patienten.
De patient en dokter begrepen en kenden elkaar en onuitgesproken was er een grote wederzijdse waardering voor het in elkaar gestelde vertrouwen.
Ik weet niet precies meer wanneer de kanteling begon en de bemoeienis van derden haar intrede deed, maar ik vervloek de dag die onze BASIS een onwerkbare maakte.
Met mij, weet ik zeker, zijn vele huisartsen verbijsterd over het gebrek aan in ons gesteld vertrouwen. Met mij ervaren velen het gebrek aan respect. En velen, ook dat weet ik zeker, voelen zich geschoffeerd door het model wat ons wordt opgedrongen waarin niet langer de patient en de zorg die hem/haar toekomt centraal wordt gesteld, maar een DBC ketenzorg of erger nog een zorgstraat… Alsof je, je auto door de wasbeer haalt….
Ik heb er genoeg van om als het om echte zorg gaat, bijvoorbeeld een visite aan een hulpbehoevend iemand te worden beledigd door een tarief van 13,50. Om te moeten werken op hondse tijden voor een fooi van een paar tientjes per uur. Ik heb er genoeg van om niet meer toe te komen aan waar we echt voor zijn: een relatie ontwikkelen met en mee leven in de tijd met aan ons toevertrouwden die zich tot ons wenden in moeilijke tijden. Daar zijn we voor en daar zijn we goed in.
Klink is een technocraat die ons niet serieus neemt, op geen enkele wijze, die denkt dat hij er wel mee weg komt, omdat dat meestal de praktijk blijkt. Klink weet niet wat er gebeurt als huisartsen in Nederland zeggen: Tot hier en niet verder, bekijk het! Er komt ook nog een vervelende Pandemie aan toch? Bottomline: Je kunt niet zonder ons Sukkel! Kijk, dat moet ie eerst begrijpen. Graag jullie adhesie Vrienden.
Sjamaandigitaal 140709
posted by SjamaanDigiTaal at 2:58 AM
<< Home