Teun Verschueren 181189/ 181109

Twintig jaar Teun
Niet te geloven
Hoe tijd zichzelf
Verplengt
Tussen de regels
Door waarbinnen
Leven zich voltrekt
Maar maak je niet
Ongerust jongen
Je was hier elke dag
En dat meen ik
Werkelijk

Denk dat je in je leven
Maar een enkele maal
Een mens ontmoet
Die zich niet
Af laat snijden
Zelfs niet als hij
Sterft
En dat is ook met jou
Gebeurt weet je
Daarom ben je
Er nog steeds

Je was onvoorwaardelijk
In je vertrouwen
En accepteerde me
Als eerste kompleet
Voor degene die ik
Was of wellicht
Wilde worden ooit
Je gaf me je bed waarin
Ik mijn Lief heb gevonden
En de tape die stak in
Jou recorder waarop ik
Haar neukte is onderdeel
Van de Soundtrack
Van mijn Leven geworden
Daarna

Ik heb nieuws voor je
Vriend
Kom binnenkort
Bij je

Sjamaandigitaal 181109