Schik je naar je Lot

Ben een tikje
Ongerust
Sinds tijden
Voor het lijden
Dat nog wacht
Nu nog in de
Schaduw verborgen
Maar al voelbaar
Aanwezig als
Het om kippenvel
Gaat dat ik speur
Bij vlagen
Vooral als ik
Het niet meer
Zeker weet
Ben geen watje
Heus maar vrees
Die laatste fase

Eenzaamheid pijn
Niks meer zeker
Weten en geen
Drang meer om
Te reizen waarheen
Dan ook
Slecht slapen met
Connotaties naar
Het soort van diepte
Waar geen mens zich
Waagt wegens
Verstikken te dicht bij
En jezelf verslikken
In de vragen die
Daar nog lagen
Voorlopig
Onbeantwoord
Naar ik vrees

Vroeg het zelfs
Aan God en het
Antwoord dat hij
Me schonk was even
Kort als prachtig

Schik je naar je Lot!

Sjamaandigitaal 200510