Tuesday, October 03, 2006

Hebben & Gunnen

Soms trekt een Toekan gieren aan. Zoals vanavond bij de plaatselijke van der Valk, waar een veiling werd gehouden waarbij onroerende zaken van lieden die het niet maakten werden aangeboden.

Wat een treurnis om een systeem gebaseerd op hebben en gunnen in werking te zien.

Proleten deden hun best, maar de kwezels wonnen…

De rest voor de man met de hamer, die slechts klappen uit deelt naar degenen met reeds gebakken peren.

Het betrof een perceel aan het mijne grenzend, waar ik graag degene op gehuisvest had gezien die hier geslachtofferd werd. Hijzelf, nadrukkelijk afwezig, werd kans ontstolen om zijn droom tot leven te wekken. Hij zal wel gedacht hebben, laat ze verrekken… Mongolen!

Het zal niet lang duren, voor ik weet, wie zich mijn buren zullen noemen.

De dinsdag leek op de eerste dag van een week, met venijn in de staart verborgen.

De meeste moeite kost het om op basis van te beperkte informatie, door wat zich collega noemt aangeleverd, te moeten varen in onrustig water. Te vaak wordt iets gewoon gedumped in verband met “uitbehandeld”, wat gewoonlijk betekent dat er niks declareerbaars meer te halen viel bij de patiënt…

Tja aan alles komt een end…en dat is eigenlijk wel balen…Vooral voor de vent die er mee verder moet…

Zorg wordt steeds meer een te leveren product dat eenmaal uit de doos gerukt toch niet voldoet aan de verwachting.

Sprak laatst iemand die me zei: “Ik voel me niet zo blij, met de wijze waarop u Mij verantwoordelijk maakt voor mijn probleem… Waar moet ik er dan mee heen?”

Ik voelde argumenten wellen, maar deed er slechts het zwijgen toe.

Te druk, te veel, te weinig tijd om ook nog even zomaar aardig te mogen zijn, vervangen door een ritme dat dwingt om af te werken wat er dringt.

Nee, dit soort dagen wil men liefst tot morgen promoveren, niks meer te leren, louter verloren tijd.


Sjamaandigitaal 031006