Mij Bezwaard
Er was vandaag een man die me vertelde, dat hij niet meer slapen kon. Ik vroeg hem wat hem kwelde en hij stelde mij een tegenvraag: Dokter leest u kranten? Ik zei hem desgevraagd dat dat wel het geval was, waarop hij vroeg: Weet U waar Bagdad ligt? Ik voelde mij verplicht tot antwoord, maar mistte nog welke richting dit gesprek zou nemen.
Mijn broer, woont in het noordelijk deel, samen met mijn vader. De zus van mijn vrouw en haar familie zorgen voor hen, u moet weten hij dreigt dingen te vergeten…
Rond vier uur gister ochtend, verscheen er een vliegtuig dat stil hing voor het tot vuren overging en met raketten het huis waarin zowel mijn broer als vader en drie nichtjes van nog geen 6 en ook nu ik mij herinner mijn neef en nog een neef, zich veilig waanden, kennelijk beschouwde als doel.
Dokter ik weet niet of u beseft hoe ik mij voel…. Maar mijn vader en broer zijn overleden.
Mijn schoon zus is gered, maar helaas, zonder benen. Ik kan niet slapen! Kunt u mij misschien de 1800 euro lenen om naar Aman te komen?
Even later, amper bijgekomen, begroette ik de vader van de zoon die bij de mijne in de klas, niet zo lang geleden tot schaakkampioen werd verheven en alras ook over wiskundige eigenschappen bleek te beschikken, die bij klasgenoten leidde tot louter neigen van hoofd in deemoedig zijn.
Ik kende de plaats waaruit zij vertrokken, doordat ik deze bezocht in 1975, toen het nog mogelijk was. Hij, wiskundeleraar en zij, lerares Engels, waren, toen ze hier kwamen, verrast over het gegeven dat ik de plaats waar zij het beste hadden gegeven dat er in hun huisde überhaupt kende. Nu kwam hij, door haar gevolgd in haast en bekende:
Mijn zus, is zwaar gewond door een vliegtuig dat ze als een van jullie herkende. Ik vroeg hem of hij zeker was en hij vertelde, dat hij “Spotte”, op de basis hier, omdat het hem plezier deed om dat wat vloog op afstand te herkennen. Ik wist dat hij niet loog…Zo kwam de wereld die beschreven wordt in honderd vijftig woorden, artikeltje in een willekeurige krant, wel heel dichtbij. En wist ik even niet hoe verder te gaan met een Irakees & een Afghaan die beide tot mijn patiëntengroep behoorden.
Tel daarbij, de jongens uit Saasveld die negentien jaar oud, zijn vertrokken naar waar men ze haat, ongelogen. En toon mij de wijze, waarop je hun moeders spaart als er vandaag of morgen bericht dienen te worden gebracht, waarin hun lieveling gestorven…
Het meest irriteert de klik op mijn telefoon, die suggereert alsof ik niet meer doodgewoon een ander meer kan bellen. Die pas bestaat, nadat ik meende bepaalde instanties in kennis te moeten stellen, van wat er speelde. Wil niet eens weten wat er gebeurde met wat ik mailde, over mijn eigen onzekerheid. Zal mettertijd wel duidelijk worden.
Mocht er echter in de komende dagen een vliegtuig neer storten, al helemaal als het om een F16 gaat van Vaderlandse origine…Weet dan dat het mij bezwaard…
Sjamaandigitaal 171006
Mijn broer, woont in het noordelijk deel, samen met mijn vader. De zus van mijn vrouw en haar familie zorgen voor hen, u moet weten hij dreigt dingen te vergeten…
Rond vier uur gister ochtend, verscheen er een vliegtuig dat stil hing voor het tot vuren overging en met raketten het huis waarin zowel mijn broer als vader en drie nichtjes van nog geen 6 en ook nu ik mij herinner mijn neef en nog een neef, zich veilig waanden, kennelijk beschouwde als doel.
Dokter ik weet niet of u beseft hoe ik mij voel…. Maar mijn vader en broer zijn overleden.
Mijn schoon zus is gered, maar helaas, zonder benen. Ik kan niet slapen! Kunt u mij misschien de 1800 euro lenen om naar Aman te komen?
Even later, amper bijgekomen, begroette ik de vader van de zoon die bij de mijne in de klas, niet zo lang geleden tot schaakkampioen werd verheven en alras ook over wiskundige eigenschappen bleek te beschikken, die bij klasgenoten leidde tot louter neigen van hoofd in deemoedig zijn.
Ik kende de plaats waaruit zij vertrokken, doordat ik deze bezocht in 1975, toen het nog mogelijk was. Hij, wiskundeleraar en zij, lerares Engels, waren, toen ze hier kwamen, verrast over het gegeven dat ik de plaats waar zij het beste hadden gegeven dat er in hun huisde überhaupt kende. Nu kwam hij, door haar gevolgd in haast en bekende:
Mijn zus, is zwaar gewond door een vliegtuig dat ze als een van jullie herkende. Ik vroeg hem of hij zeker was en hij vertelde, dat hij “Spotte”, op de basis hier, omdat het hem plezier deed om dat wat vloog op afstand te herkennen. Ik wist dat hij niet loog…Zo kwam de wereld die beschreven wordt in honderd vijftig woorden, artikeltje in een willekeurige krant, wel heel dichtbij. En wist ik even niet hoe verder te gaan met een Irakees & een Afghaan die beide tot mijn patiëntengroep behoorden.
Tel daarbij, de jongens uit Saasveld die negentien jaar oud, zijn vertrokken naar waar men ze haat, ongelogen. En toon mij de wijze, waarop je hun moeders spaart als er vandaag of morgen bericht dienen te worden gebracht, waarin hun lieveling gestorven…
Het meest irriteert de klik op mijn telefoon, die suggereert alsof ik niet meer doodgewoon een ander meer kan bellen. Die pas bestaat, nadat ik meende bepaalde instanties in kennis te moeten stellen, van wat er speelde. Wil niet eens weten wat er gebeurde met wat ik mailde, over mijn eigen onzekerheid. Zal mettertijd wel duidelijk worden.
Mocht er echter in de komende dagen een vliegtuig neer storten, al helemaal als het om een F16 gaat van Vaderlandse origine…Weet dan dat het mij bezwaard…
Sjamaandigitaal 171006
posted by SjamaanDigiTaal at 9:39 PM
<< Home