Morgen Voorbij
Morgen al weer 1 november en de dag daarna Allerzielen. Kerkhoven en crematoria, hebben grote aantrekkingskracht in dit soort tijden. Ach, de dood is niet te vermijden, je hoopt alleen dat het niemand treffen zal die al te na is, dan wel jij zelf…
Condoleerde vandaag een goede vriendin met verlies van haar moeder. De dood, die haar trof, lag in vrede getekend op haar gezicht. Negentig, betekend, gezegend denk ik.
Kan er morgen niet zijn als ze afscheid van haar nemen, hetgeen me verdriet, had haar graag wat steun gegeven, in dit soort donkere dagen, dat een mens een beetje steun verdient.
In Amerika, viert men vandaag Halloween, waarna de kerstversiering weer mag hangen en men elkaar een periode van een week of tien, gevangen houdt in wat The Holiday Season heet. Yo Ho, Yo Ho…
In Nederland heet de pendant uiteraard Sinterklaas, die kinderen verwend met pepernoot en speculaas, tegenwoordig vanaf half augustus te koop.
Ben blij dat ik er straks een tijdje niet ben.
De lichte uitvalsfenomenen, waarover ik berichtte eerder, zijn nog onverminderd daar, zij het zeer discreet. Heb dus besloten om toch maar een snufje Ascal te nemen in de hoop dat een rolstoel nog even op zich laat wachten, al strekt het beslist tot rust, dat het taalcentrum, voor zover ik me herinner in de andere hemisfeer gelegen is, bij mensen die rechtshandig zijn.
Verlamd, OK, dat is wel klootte maar niet meer kunnen spreken, lezen, taal niet meer beheersen, zou voor mij een reden zijn, de zaak te termineren, te veel pijn, door niet communiceren, ach, de toekomst zal het leren, wellicht wordt een en ander ook wel geïnduceerd door levenstijl, waarvan sommigen claimen, dat ze nog al slopend is, in mijn geval.
Terwijl een Storm nadert, waan ik me veilig in de tijd die wordt gegeven voor waaien tot verwoesten leidt.
Weet u lezer, ken ook de stilte Na de storm, vlak voor een persoon, die stond om te trotseren wat er beukte, overleed en weet, hoe absurd gewoon het is te sterven. Niks leed, en geen erve meer van zaken die zo even nog problemen waren en nu, niks meer… vrij van zorgen, morgen voorbij.
Daarom begrijp ik ook niet echt, waarom iemand bang zou moeten zijn voor wat er komt en zeker is, de dood.
Als je nou gewoonweg zorgt dat elke dag die je gegeven is, met alles wat er aan onzekerheid in streven is, naar dat punt nader leidt, dan is er geen sprake van strijd, maar van leven, in al haar obsceniteit.
Sjamaandigitaal 311006
Condoleerde vandaag een goede vriendin met verlies van haar moeder. De dood, die haar trof, lag in vrede getekend op haar gezicht. Negentig, betekend, gezegend denk ik.
Kan er morgen niet zijn als ze afscheid van haar nemen, hetgeen me verdriet, had haar graag wat steun gegeven, in dit soort donkere dagen, dat een mens een beetje steun verdient.
In Amerika, viert men vandaag Halloween, waarna de kerstversiering weer mag hangen en men elkaar een periode van een week of tien, gevangen houdt in wat The Holiday Season heet. Yo Ho, Yo Ho…
In Nederland heet de pendant uiteraard Sinterklaas, die kinderen verwend met pepernoot en speculaas, tegenwoordig vanaf half augustus te koop.
Ben blij dat ik er straks een tijdje niet ben.
De lichte uitvalsfenomenen, waarover ik berichtte eerder, zijn nog onverminderd daar, zij het zeer discreet. Heb dus besloten om toch maar een snufje Ascal te nemen in de hoop dat een rolstoel nog even op zich laat wachten, al strekt het beslist tot rust, dat het taalcentrum, voor zover ik me herinner in de andere hemisfeer gelegen is, bij mensen die rechtshandig zijn.
Verlamd, OK, dat is wel klootte maar niet meer kunnen spreken, lezen, taal niet meer beheersen, zou voor mij een reden zijn, de zaak te termineren, te veel pijn, door niet communiceren, ach, de toekomst zal het leren, wellicht wordt een en ander ook wel geïnduceerd door levenstijl, waarvan sommigen claimen, dat ze nog al slopend is, in mijn geval.
Terwijl een Storm nadert, waan ik me veilig in de tijd die wordt gegeven voor waaien tot verwoesten leidt.
Weet u lezer, ken ook de stilte Na de storm, vlak voor een persoon, die stond om te trotseren wat er beukte, overleed en weet, hoe absurd gewoon het is te sterven. Niks leed, en geen erve meer van zaken die zo even nog problemen waren en nu, niks meer… vrij van zorgen, morgen voorbij.
Daarom begrijp ik ook niet echt, waarom iemand bang zou moeten zijn voor wat er komt en zeker is, de dood.
Als je nou gewoonweg zorgt dat elke dag die je gegeven is, met alles wat er aan onzekerheid in streven is, naar dat punt nader leidt, dan is er geen sprake van strijd, maar van leven, in al haar obsceniteit.
Sjamaandigitaal 311006
posted by SjamaanDigiTaal at 10:25 PM
<< Home