Beperken
Kind, bijna 18 binnenkort, is op de thuisbasis terug gekeerd. Er moest nog even wat gemord
Over hoe iedereen, nog minstens tot een uur of zes, de nacht onveiliger zou maken en hoe in
Zijn geval, de feestjes altijd te kort en daardoor ongezellig waren, maar even later, bleken wij,
Vader en zoon, echt te kunnen praten, over tal van zaken, waarvan een stel tot kern behoren
Van wat men delen kan en wil bij tijden.
Ben soms verbaasd, hoe snel een jonge Geest, zich kennelijk ontwikkelen kan en genoeg heeft
Aan details, om van daaruit een beeld te genereren van wat een persoonlijke werkelijkheid heet
Naar ik meen.
Mijn oudste kind, zie hem nog liggen, met een APGAR van 1 na 3 minuten, die nu wil kiezen
Tussen Technische Geneeskunde, of Technische Informatica. Ach, weet je Pap, ik vind niks leuk
En tegelijkertijd, alles interessant, wat moet ik nou beginnen, heb nergens verstand van, daar binnen.
Weet niet wat te zeggen, hoe uit te leggen, wat me boeit. Denk dat iedereen me vreemd vindt en voel
De koude wind die blaast, vanuit de groep. Wat moet ik ze in Godsnaam zeggen, weet niet hoe je dat
Doet.
Ik poogde hem uit te leggen, dat ook ik heel lang niet wist, hoe je een contact moest maken en hoe vaak
Ik me vergist heb in zaken die te maken hadden met emotie die moest gedeeld. Hij knikte, ja, maar sprak,
Je begrijpt geloof ik niet, wat ik bedoel, ik voel niks, heb niks met wat hen boeit te maken.
Vroeg hem, of dat betekende, dat er dingen waren, die hij met hen niet delen kon, hij knikte jazeker.
Het lijkt alsof er niemand twijfelt en ieder alles zeker weet, behalve ik.
Heb hem vervolgens uitgelegd, dat twijfel de basis is, waarvan een mens vertrekt bij Queeste die leven heet.
Gesprek eindigde kalm, een vader en zoon, die even aan elkaar roken en wat was besproken, meenamen in
Gedachten Stroom.
Een ding wil ik je nog zeggen, sprak mijn zoon: Je moet niet zoveel schrijven op je Blog, dat vinden mensen
Ongewoon, waardoor ze niet meer lezen, wat jij uit wilde spreken, je moet je met andere woorden beperken.
Sjamaandigitaal 171206
Over hoe iedereen, nog minstens tot een uur of zes, de nacht onveiliger zou maken en hoe in
Zijn geval, de feestjes altijd te kort en daardoor ongezellig waren, maar even later, bleken wij,
Vader en zoon, echt te kunnen praten, over tal van zaken, waarvan een stel tot kern behoren
Van wat men delen kan en wil bij tijden.
Ben soms verbaasd, hoe snel een jonge Geest, zich kennelijk ontwikkelen kan en genoeg heeft
Aan details, om van daaruit een beeld te genereren van wat een persoonlijke werkelijkheid heet
Naar ik meen.
Mijn oudste kind, zie hem nog liggen, met een APGAR van 1 na 3 minuten, die nu wil kiezen
Tussen Technische Geneeskunde, of Technische Informatica. Ach, weet je Pap, ik vind niks leuk
En tegelijkertijd, alles interessant, wat moet ik nou beginnen, heb nergens verstand van, daar binnen.
Weet niet wat te zeggen, hoe uit te leggen, wat me boeit. Denk dat iedereen me vreemd vindt en voel
De koude wind die blaast, vanuit de groep. Wat moet ik ze in Godsnaam zeggen, weet niet hoe je dat
Doet.
Ik poogde hem uit te leggen, dat ook ik heel lang niet wist, hoe je een contact moest maken en hoe vaak
Ik me vergist heb in zaken die te maken hadden met emotie die moest gedeeld. Hij knikte, ja, maar sprak,
Je begrijpt geloof ik niet, wat ik bedoel, ik voel niks, heb niks met wat hen boeit te maken.
Vroeg hem, of dat betekende, dat er dingen waren, die hij met hen niet delen kon, hij knikte jazeker.
Het lijkt alsof er niemand twijfelt en ieder alles zeker weet, behalve ik.
Heb hem vervolgens uitgelegd, dat twijfel de basis is, waarvan een mens vertrekt bij Queeste die leven heet.
Gesprek eindigde kalm, een vader en zoon, die even aan elkaar roken en wat was besproken, meenamen in
Gedachten Stroom.
Een ding wil ik je nog zeggen, sprak mijn zoon: Je moet niet zoveel schrijven op je Blog, dat vinden mensen
Ongewoon, waardoor ze niet meer lezen, wat jij uit wilde spreken, je moet je met andere woorden beperken.
Sjamaandigitaal 171206
posted by SjamaanDigiTaal at 2:58 AM
<< Home