At some Point
Begin te behoren tot de categorie van mannen, die “To Do”lijstjes moeten maken
en zichzelf aldus te dwingen, voorgenomen zaken, ook ten uitvoer te doen geraken.
Shit, ik word een oude vent, die zonder scherm, vol data aanwezig, zelfs soms een
Ziel niet herkent, die al 2 jaar patiënt blijkt te wezen en je aanspreekt als een oude Vriend, iemand die je kent, in wezen… Maar dus soms niet bij mij, als ik niet beschik over wat ik ooit heb op geschreven.
Vreemd, hoe herinnering, in woorden verankerd blijkt en geuren uiteraard en nog een
paar dingen, die ik u hier nu wil besparen, steeds meer deelgebied gepaard aan geheim voorlopig niet opgelost.
Maar goed, wat te doen, de komende tijd? Januari, zowat voorbij, nadert eerst de zoektocht naar sporen van agenda’s en speuren naar tijd, die verborgen ligt in nemen.
Daarnaast een zootje wat van ongeregeld, geregeld moet zijn, zoals, de apparaten die stuk vervangen dienen te worden, de mannetjes aangetrokken, om te doen wat wij niet kunnen of willen, of in elk geval niet bereid, die taak, ook nog toe te voegen. Veel tijd, om, zolang zij dat nog willen, bij je kinderen te zijn en een beetje te lachen met elkaar, het een beetje EO-erig “Fijn” te hebben.
Eigenlijk best zin in een portie gezin.
Stuk of 15 nachten te werken, voor een hoerentarief, dief voor de centen, daar eenvoudig op te rapen en te benutten voor tijd gezocht om te reizen en wellicht later soms even te rusten. Misschien wel voor de gezelligheid, als noodlot toegeslagen tart en dagen tellen.
Daarnaast uiteraard, verdelen van de tijd, die is weg te geven, met wat gespaard om te bezinnen. Wellicht iets bewaard om opnieuw te kunnen beginnen, mocht het aan de orde zijn.
Moeilijkste deel, is weten en willen, niet kunnen. Afhankelijk zijn, van angst die regeert, pijn niet te blussen en venijn verstopt in de staart. Gemoed, bezwaart en trillen van emotie, rillen van schaamte hier en nu geëtaleerd. Zwak zijn en sterk willen worden.
Langs het pad, staan borden die helder wijzen naar plaatsen, waar je bij twijfel
Mag verpozen, voor een tijdje als je niet zeker weet, hoe je verder moet gaan.
Ben een Man, een (vrouwen) Jager, een Beest, grote Geest & Sjamaan, daarnaast, een Minnaar en een Vader, soms Vriend, wel eens een Scheppend Kader biedend, maar meestentijds, wat Stof, tot overdenken.
Wil jij, vooral die mooie dame die dit leest en zichzelf herkent in dit profiel, onmiddellijk, dit beeld verrijken en mijn vlees gekneusd berijden, als een keus, te maken.
Speuren in je Geile buik, naar ongemak, genodigd, om nooit meer weg te gaan.
Met andere woorden, permanent aanwezig, in dit gekwelde brein.
To do, or not to do, seems to be the Question, left for answering at some Point
Sjamaandigitaal 190107
en zichzelf aldus te dwingen, voorgenomen zaken, ook ten uitvoer te doen geraken.
Shit, ik word een oude vent, die zonder scherm, vol data aanwezig, zelfs soms een
Ziel niet herkent, die al 2 jaar patiënt blijkt te wezen en je aanspreekt als een oude Vriend, iemand die je kent, in wezen… Maar dus soms niet bij mij, als ik niet beschik over wat ik ooit heb op geschreven.
Vreemd, hoe herinnering, in woorden verankerd blijkt en geuren uiteraard en nog een
paar dingen, die ik u hier nu wil besparen, steeds meer deelgebied gepaard aan geheim voorlopig niet opgelost.
Maar goed, wat te doen, de komende tijd? Januari, zowat voorbij, nadert eerst de zoektocht naar sporen van agenda’s en speuren naar tijd, die verborgen ligt in nemen.
Daarnaast een zootje wat van ongeregeld, geregeld moet zijn, zoals, de apparaten die stuk vervangen dienen te worden, de mannetjes aangetrokken, om te doen wat wij niet kunnen of willen, of in elk geval niet bereid, die taak, ook nog toe te voegen. Veel tijd, om, zolang zij dat nog willen, bij je kinderen te zijn en een beetje te lachen met elkaar, het een beetje EO-erig “Fijn” te hebben.
Eigenlijk best zin in een portie gezin.
Stuk of 15 nachten te werken, voor een hoerentarief, dief voor de centen, daar eenvoudig op te rapen en te benutten voor tijd gezocht om te reizen en wellicht later soms even te rusten. Misschien wel voor de gezelligheid, als noodlot toegeslagen tart en dagen tellen.
Daarnaast uiteraard, verdelen van de tijd, die is weg te geven, met wat gespaard om te bezinnen. Wellicht iets bewaard om opnieuw te kunnen beginnen, mocht het aan de orde zijn.
Moeilijkste deel, is weten en willen, niet kunnen. Afhankelijk zijn, van angst die regeert, pijn niet te blussen en venijn verstopt in de staart. Gemoed, bezwaart en trillen van emotie, rillen van schaamte hier en nu geëtaleerd. Zwak zijn en sterk willen worden.
Langs het pad, staan borden die helder wijzen naar plaatsen, waar je bij twijfel
Mag verpozen, voor een tijdje als je niet zeker weet, hoe je verder moet gaan.
Ben een Man, een (vrouwen) Jager, een Beest, grote Geest & Sjamaan, daarnaast, een Minnaar en een Vader, soms Vriend, wel eens een Scheppend Kader biedend, maar meestentijds, wat Stof, tot overdenken.
Wil jij, vooral die mooie dame die dit leest en zichzelf herkent in dit profiel, onmiddellijk, dit beeld verrijken en mijn vlees gekneusd berijden, als een keus, te maken.
Speuren in je Geile buik, naar ongemak, genodigd, om nooit meer weg te gaan.
Met andere woorden, permanent aanwezig, in dit gekwelde brein.
To do, or not to do, seems to be the Question, left for answering at some Point
Sjamaandigitaal 190107
posted by SjamaanDigiTaal at 4:08 AM
<< Home