Gemis

Eerste week van 2007, heeft uw sjamaan veel moeten geven.

Meldde, al eerder, dat dit niet de favoriete tijd is in het jaar, voor mij. Kan gewoon slecht, tegen wisselingen. Stemming altijd een tikje labiel, in dat soort tijd. Na de donkere dagen voor, komen altijd hetzelfde aantal donkere rakkers na dat de lichtjes uit de boom, al lang weer richting opbergplaats, zijn verdwenen. Nog geen begin van lengen van licht in zicht, voorlopig . Wellicht verklaart dat mijn gemoed.

Begrijp me goed, ik tel mijn zegeningen, in het vieren van het leven, met een geheven glas en vuurwerk, op die ene dag. Verheug me ook wel op het weerzien met vrienden en familie, maar, het is een beetje veel en er is altijd, nog wat meer.

Mijn moeder had geloof ik wel een gezellige dag. Merk dat ook bij haar de jaren tellen, in de verhalen die zichzelf steeds meer herhalen in vertellen en vertalen, van beperkt idioom, dat rest. Vergis je niet, ze is best helder, niet in tijd en plaats gestoord en in persoon enkel als een moeder die alle namen noemt, maar dat vind ik doodgewoon. Daarnaast is ze een dapper mens, die geld stuurt naar haar zoon, die even moeilijk zit, hoewel ze zelf niet veel kan missen en die door weer en wind elke week loopt, met haar jongste inmiddels 40 jarig kind, die alle weken komt en die ze duwt in een rolstoel, onbewogen, door wat een ander daar van vindt, doodgewoon, zolang ik het nog kan… Zie hoe ze geniet, van wat ze ziet in nieuwe zaken hier verworven en blij is dat het sommigen van haar kinderen goed gaat.
Volgende week, op 20 januari, zo is besloten, wordt mijn vaders as uitgestrooid in een kleine rivier,de Dommel geheten, om daar en dan als stof weergekeerd, voor eeuwig meegevoerd op de stroom, opgelost te worden, in het geheim, dat niemand kent. Hoop dat iedereen, met hem verbonden, daar zal zijn, voor de laatste ronde in gemis.

Na een drukke, lange en gecompliceerde dienst, lik ik hier mijn wonden

Sjamaandigitaal 080107