Dwarrel van Seizoenen
Twee januari, viel me niet mee.
Eerst ruzie met computers, die niet willen doen, waartoe ze zijn geïnstalleerd, vervolgens een lange stroom vol drukte. Gewoon, business as usual, voor de dokter, maar niet heus. Dag gewoon te vol.
Daarna, mijn telefoon vergeten in de kroeg. Hoop dat ie wel gevonden is door de eigenaar en vriend, want God wat wordt een mens gekweld in afwezigheid van digitale assistent in de vorm van PDA, dan wel PC, in laat maar zeggen functionerend RAM geheugen.
Was zo kapot, na drinken van wat Belgisch bier, dat ik crashte voor een uur of vier, na eerst een warme douche te hebben genoten. Uiteraard gewekt door middernachtelijke trek, in de vorm van een hypoglycemie. Vandaar dat ik dit blog nog zie en staat kalender al op 3…januari.
Eerste rijles afgesproken, voor mijn oudste zoon, die 18 wordt over een week. Het is dat het hier staat, haast niet te geloven, dat kind, prematuur geboren met een APGAR van 1, meldt zich morgen voor een vervolgstudie aan, op de UT.
Ervaar altijd de druk in die eerste week, van dat hele lange eind, dat er zo voor je ligt te gaan en al het werk ermee gepaard, in de komende maanden. Zou soms de boel de boel willen laten en slapen voor een paar weken, zat de laatste tijd iets te dicht op afgeknapt, door teveel, te lang, te intensief geleefd, bij vlagen, dus voelde me lichtelijk uitgeperst, qua verlangen naar meer.
Maar onrust gegenereerd, laat zich niet licht bedwingen, integendeel, ontketend, begeerd de Geest steeds meer.
Lichaam, ondertussen, zendt signalen, die niet te lichtvaardig genegeerd dienen te worden, althans niet voor te lange tijd naar ik vrees.
Hoe kan het zijn, dat iemand die het zo goed uit kan leggen aan zijn patiënten, zo blind kan zijn voor wat hemzelf kwelt bij tijden?
Waarom prevaleert de onrust en de lust, altijd over verstand en drijft gevoel, gewoel tot waanzin, als het om bekoring gaat in vleze?
Waarom komt verstand, pas met de jaren en wat is Ge-Weten hebben?
Soms lijkt het of de Jetlag permanent aanwezig is en tijd roerloos blijft hangen in wisselende kaders, die zich als vanzelf voltrekken, in mijn rusteloze fase, van nog niet klaar, nog niet geweest, op weg, maar nog niet aangekomen.
Waarschijnlijk gaat het om overprikkeling, besprenkeld door in de laatste fase van het vorig jaar, de alcohol die lokte en de Circadiaanse ritmes die gepaard gaan met de dwarrel van seizoenen, die me drijven naar de rand, waar diepte zuigt en huiver
woont in nadrukkelijke stilte, die daar hangt.
Geheel alleen, slechts de radio als vriend, vrouw op de HAP en alle zonen diep in slaap, tel ik in licht dat scherm werpt hier mijn Zegeningen.
Sjamaandigitaal 030107
Eerst ruzie met computers, die niet willen doen, waartoe ze zijn geïnstalleerd, vervolgens een lange stroom vol drukte. Gewoon, business as usual, voor de dokter, maar niet heus. Dag gewoon te vol.
Daarna, mijn telefoon vergeten in de kroeg. Hoop dat ie wel gevonden is door de eigenaar en vriend, want God wat wordt een mens gekweld in afwezigheid van digitale assistent in de vorm van PDA, dan wel PC, in laat maar zeggen functionerend RAM geheugen.
Was zo kapot, na drinken van wat Belgisch bier, dat ik crashte voor een uur of vier, na eerst een warme douche te hebben genoten. Uiteraard gewekt door middernachtelijke trek, in de vorm van een hypoglycemie. Vandaar dat ik dit blog nog zie en staat kalender al op 3…januari.
Eerste rijles afgesproken, voor mijn oudste zoon, die 18 wordt over een week. Het is dat het hier staat, haast niet te geloven, dat kind, prematuur geboren met een APGAR van 1, meldt zich morgen voor een vervolgstudie aan, op de UT.
Ervaar altijd de druk in die eerste week, van dat hele lange eind, dat er zo voor je ligt te gaan en al het werk ermee gepaard, in de komende maanden. Zou soms de boel de boel willen laten en slapen voor een paar weken, zat de laatste tijd iets te dicht op afgeknapt, door teveel, te lang, te intensief geleefd, bij vlagen, dus voelde me lichtelijk uitgeperst, qua verlangen naar meer.
Maar onrust gegenereerd, laat zich niet licht bedwingen, integendeel, ontketend, begeerd de Geest steeds meer.
Lichaam, ondertussen, zendt signalen, die niet te lichtvaardig genegeerd dienen te worden, althans niet voor te lange tijd naar ik vrees.
Hoe kan het zijn, dat iemand die het zo goed uit kan leggen aan zijn patiënten, zo blind kan zijn voor wat hemzelf kwelt bij tijden?
Waarom prevaleert de onrust en de lust, altijd over verstand en drijft gevoel, gewoel tot waanzin, als het om bekoring gaat in vleze?
Waarom komt verstand, pas met de jaren en wat is Ge-Weten hebben?
Soms lijkt het of de Jetlag permanent aanwezig is en tijd roerloos blijft hangen in wisselende kaders, die zich als vanzelf voltrekken, in mijn rusteloze fase, van nog niet klaar, nog niet geweest, op weg, maar nog niet aangekomen.
Waarschijnlijk gaat het om overprikkeling, besprenkeld door in de laatste fase van het vorig jaar, de alcohol die lokte en de Circadiaanse ritmes die gepaard gaan met de dwarrel van seizoenen, die me drijven naar de rand, waar diepte zuigt en huiver
woont in nadrukkelijke stilte, die daar hangt.
Geheel alleen, slechts de radio als vriend, vrouw op de HAP en alle zonen diep in slaap, tel ik in licht dat scherm werpt hier mijn Zegeningen.
Sjamaandigitaal 030107
posted by SjamaanDigiTaal at 3:19 AM
<< Home