soberheid geboden

Dag tot dusver goed verlopen, regeren strijkkwartetten van Beethoven.

De rest van de meute, gelukkig even opgekrast, na een wat onrustig avondmaal.

Uw sjamaan, is vanmiddag van het laatste gat afgeholpen, dat zich nog bevond in een rij kiezen van de onderkaak. Kan u melden, dat mijn goede vriend en technicus, dat uitstekend heeft gedaan en bovendien, dat het goed staat, een lach gevuld met porceleinig witte tanden.

Doorat de afspraak, die ik had, zo ongeveer halverwege de middag lag, verder niet al te veel kunnen doen vandaag, dus maar een inhaalslag gemaakt, met nog rondslingerende periodieken, in de vorm van tijdschriften en kranten. Een mens leest heel wat af.

Moet nog erg wennen aan de nieuwe status, van roesloos zijn voor wat betreft alcohol en de vele vermommingen die ze weet aan te nemen, meestal met een glimlach eerst aangeboden, vervolgens, met liefde ingeschonken, keer op keer… Maar nu dus niet meer…

Voelt als gemis, dat zeker. Geen lauw warme buik, die ontspant een kwartier na de eerste slokken. De geur, die zo bekent, de pret die volgt zal lokken en vleien op de rust die daarbij heerst in hoofd en hart. Vervelende is, dat er weinig voor in de plaats komt, behalve dan tijd, om nuchter zaken te beschouwen die er zijn en liggen, soms in stapels.

Kon ik maar drinken, als een Duitser, een Belg, of Fransoos, een Italiaan voor mijn part, allemaal, mensen uit landen, waar bier en wijn niet worden gezien als alcohol, dat begint pas bij de digestieve van een procent of veertig. Helaas, ik ben van het type wel of niet…

De Fabulous Thunderbirds, lieten Kim Wilson zingen : “One’s too many & a Hundreth, not enough”, welnu, dat geldt voor mij.

Dus heb ik het even lastig nu, op deze tweede dag van droogte. Het blijft een ongelijke strijd.

Eerst maar eens koffie, acht uur, vaste tijd en daarna een heel lange avond, soberheid geboden.

Sjamaandigitaal 300107