Wednesday, February 14, 2007

Koele Centen

Veertien februari. De dagen duren lang, maar de weken vliegen om, al weer halverwege het eerste kwartaal van dit nog zo nieuw aanvoelende jaar 2007.

Werd vanochtend om kwart over elf gewekt door een van mijn assistentes, die me meldde dat er een spreekuur voor mij stond en er inmiddels onrust begon te ontstaan in een overvolle wachtkamer. Tien minuten later, was uw sjamaan ter plaatse. Heb of een uur lang door de wekker heen geslapen, of mijn lief heeft hem niet gezet. Heb tot ver in de middag met een mistig hoofd rond gelopen en eerlijk op mijn ruggenmerg gewerkt. Pas bij mijn wandeling naar huis, opvallend zacht voelde het buiten, kwam mijn normale status weer terug.

Mijn moeder was verrukt van de foto’s die ik haar gezonden had en zoals ik voorspeld had, genoot ze ervan zoals een tachtig jarige betaamd.

De Nederlandse staat kan weer worden bestuurd er is een nieuw kabinet, waar misschien wel muziek in zit. Ken alleen de nieuwe minister van zorg niet, evenmin als zijn staatsecretaris, van PvdA huize Jet Bussemaker, ten minste niet hun staat van dienst. Hoop dat ze de huisartsengeneeskunde met rust zullen laten en respecteren als functionele en goedkope zorg met liefde verleend binnen een relatie gekenmerkt door continuïteit en gedeeld verleden.

Vrees wel een beetje de trias, Balkenende, Verhaagen & Eurlings, met wie ik recent nog figureerde in een televisie uitzending. Kleine ijdele mannetjes, gevuld met waarden en normen en na gedane zaken altijd een goed glas. Met de Hoop Scheffer erbij, wil ik liever in het buitenland, niet als Nederlander worden herkend.

Guusje Nederhorst lijkt me een goede keuze, net als Ella Vogelaar en ook Sharon Dijksma kun je wel om een boodschap sturen. Met Donner op SoZa en Hirsch Ballin op justitie, kan ik ook wel leven. Al met al, ben ik dus voorzichtig optimistisch.

Verder blijven we als NL natuurlijk maar een kleine speler op het wereld toneel.

Groove is in da House op Kink FM, een paar slokjes Metaxa, geschonken door mijn maat, verwarmen mijn buik.

Morgen wordt een inspanning van formaat. Eerst 50 mensen op de praktijk, dan de hele nacht en na een uur of 3 slaap, nog een riedel van een stuk of veertig, donderdagavond pas klaar. Dan nog een dag werken, voor mijn vakantie begint, hoewel, heb zaterdag in de kroeg nog een gesprek met de kinderen van een dementerende oudere dame, die nodig extra hulp behoeft. Kan het waarschijnlijk mooi combineren met het nuttigen van mijn rituele visje op de markt.

Las in de NRC van gisteren, dat tegen de tijd dat ik oud en der dagen moe zal zijn er geen hulp meer is die mij kan verzorgen. Overweeg nu een paar Thaise of Filippijnse au pairs, die de klok rond, ons leven kunnen veraangenamen, tegen die tijd. Ze moeten de meiden die dat werk doen, gewoonweg beter belonen! Weinigen realiseren zich hoe zwaar het letterlijk en figuurlijk is om te werken met oudere en vaak door handicaps beperkte mensen. Dat dient te worden gewaardeerd en uitgekeerd in koele centen.



Sjamaandigitaal 140207