The Present
Dag vier, dat is meer dan een halve week, als hij voorbij is.
Dat laatste is bijna het geval, zo rond Pauw & Witteman, dus 23.00 uur, op donderdag.
Deze dag in de week, is altijd een van de drukste in de week op de praktijk. Er zijn 4 assistentes en 4 artsen, dus dat wil wel lekker doorlopen een dergelijk dag, qua patiënten. Zag er zelf bijna 50, meestentijds routine, maar zoals altijd, af en toe een traantje weg te pinken, bij de narigheid die sommigen beleven, alsof het zo moet zijn.
De leukste contacten, zijn die met een langer gedeeld verleden. Wat dat betreft, onderscheiden ze zich niet wezenlijk van iets als bijvoorbeeld vriendschap in en door de tijd van leven die je versleten hebt. Eigenlijk is huisarts zijn, steeds leuker, naarmate je zelf veroudert. Je bent niet meer zo onzeker, omdat je weet, wat je beter NIET kunt doen. Je kent je beperkingen en het soort problemen, die onoplosbaar zijn, en waar je dus afstand van moet nemen of er om heen zult moeten trekken. Het duurt gewoon lang, voor je dat ziet.
Zie Wiegel, op de achtergrond, die zo ijdel is als een pauw, sprekend over zijn nieuwe vrouw, wegens de vorige dood inmiddels. Eigenlijk een beetje sneu, als je gebaseerd op iets dat je dertig jaar geleden hebt presteerd, nog steeds vanzelfsprekend vindt dat men je ook nu nog vereerd en als orakel blijft beschouwen. Ik vind Hans een slimme vent, die het spel leuk speelt en zijn pappenheimers kent, maar het blijft een ijdele eikel.
En mijn dorst… Hoor ik u denken…
Ach, die valt vandaag wel mee, al gebied de eerlijkheid me wel te zeggen, dat een plak of twee Heilige cake, verantwoordelijk zijn, voor de stemming die heerst in mijn lijf en Geest.
Bepaald niet onprettig.
Nog even dit:
Mijn moeder, de schat, paste even op haar buurvrouw, die een hypo had. Met een suiker rond de 1,0 mMol, is zeker een 86 jarige, niet optimaal, kan ik u verzekeren, uit eigen ervaring. Hoewel de hypo, succesvol bestreden werd en zij er snel weer helemaal was, zelfs nog een gesprek kon voeren met haar zoon, die zich in Oostenrijk bevond, zeeg ze nog geen 5 minuten later reutelend ter aarde, dood…
Mijn Moeder, kon het niet geloven.
Zo speelt de dood, toch steeds een rol en onderstreept door haar aanwezigheid in willekeur en onverwacht verschijnen, de reden elke dag te willen plukken die je in leven gegeven is.
Hoe was het ook weer?
Yesterday = History
Tomorrow = a Mystery
Today = a Gift
That’s why they call it.... the Present.
Anonymus
Sjamaandigitaal 010207
Dat laatste is bijna het geval, zo rond Pauw & Witteman, dus 23.00 uur, op donderdag.
Deze dag in de week, is altijd een van de drukste in de week op de praktijk. Er zijn 4 assistentes en 4 artsen, dus dat wil wel lekker doorlopen een dergelijk dag, qua patiënten. Zag er zelf bijna 50, meestentijds routine, maar zoals altijd, af en toe een traantje weg te pinken, bij de narigheid die sommigen beleven, alsof het zo moet zijn.
De leukste contacten, zijn die met een langer gedeeld verleden. Wat dat betreft, onderscheiden ze zich niet wezenlijk van iets als bijvoorbeeld vriendschap in en door de tijd van leven die je versleten hebt. Eigenlijk is huisarts zijn, steeds leuker, naarmate je zelf veroudert. Je bent niet meer zo onzeker, omdat je weet, wat je beter NIET kunt doen. Je kent je beperkingen en het soort problemen, die onoplosbaar zijn, en waar je dus afstand van moet nemen of er om heen zult moeten trekken. Het duurt gewoon lang, voor je dat ziet.
Zie Wiegel, op de achtergrond, die zo ijdel is als een pauw, sprekend over zijn nieuwe vrouw, wegens de vorige dood inmiddels. Eigenlijk een beetje sneu, als je gebaseerd op iets dat je dertig jaar geleden hebt presteerd, nog steeds vanzelfsprekend vindt dat men je ook nu nog vereerd en als orakel blijft beschouwen. Ik vind Hans een slimme vent, die het spel leuk speelt en zijn pappenheimers kent, maar het blijft een ijdele eikel.
En mijn dorst… Hoor ik u denken…
Ach, die valt vandaag wel mee, al gebied de eerlijkheid me wel te zeggen, dat een plak of twee Heilige cake, verantwoordelijk zijn, voor de stemming die heerst in mijn lijf en Geest.
Bepaald niet onprettig.
Nog even dit:
Mijn moeder, de schat, paste even op haar buurvrouw, die een hypo had. Met een suiker rond de 1,0 mMol, is zeker een 86 jarige, niet optimaal, kan ik u verzekeren, uit eigen ervaring. Hoewel de hypo, succesvol bestreden werd en zij er snel weer helemaal was, zelfs nog een gesprek kon voeren met haar zoon, die zich in Oostenrijk bevond, zeeg ze nog geen 5 minuten later reutelend ter aarde, dood…
Mijn Moeder, kon het niet geloven.
Zo speelt de dood, toch steeds een rol en onderstreept door haar aanwezigheid in willekeur en onverwacht verschijnen, de reden elke dag te willen plukken die je in leven gegeven is.
Hoe was het ook weer?
Yesterday = History
Tomorrow = a Mystery
Today = a Gift
That’s why they call it.... the Present.
Anonymus
Sjamaandigitaal 010207
posted by SjamaanDigiTaal at 11:33 PM
<< Home