Wee Wee Hours
Het zijn de Wee Wee Hours 04.45 uur op de Huisartsenpost, waar uw sjamaan de wacht houdt. Iedereen slaapt, behalve de schrijver van dit Blog.
Het blijft op mijn leeftijd een louterende ervaring, om na een drukke dag, met opnieuw een kleine 60 mensen op het reguliere spreekuur, een nightshift te mogen draaien. Heb het in dit geval over mezelf afgeroepen, door een dienst over te nemen van een collega, tegen een tarief waar een dure callgirl, nog een aardig potje voor moet werken.
Niet veel te doen, tot op heden, al is dat waarschijnlijk de Goden verzoeken. Immers de dood, heeft een voorkeur voor de uren tussen 04.00 en 06.00 en de dood hebben we deze week al iets te vaak langs zien komen.
Maakte van de kalmte gebruik, om de resterende foto’s van de Cambodja reis in te plakken. Het zijn uiteindelijk 3 albums geworden, met naar schatting 900 plaatjes, die, al zeg ik het zelf, behoorlijk goed gelukt zijn. Benieuwt, wat de rest er van vindt.
Ga proberen iets met deze foto’s te doen. Zou graag ook in de toekomst, willen fotograferen wat me boeit en dat zo mogelijk willen publiceren, zoals dat hoort. We zullen zien.
Al met al, heeft het creëren van een stuk fotografische verslaglegging me zeker 20 uur gekost, maar heb van elke minuut genoten.
Over een kleine 3 uur, lekker naar bed en tegen de dame aan kruipen, die koud 24 uur geleden landde op Schiphol. Ze heeft het heerlijk gehad.
Daar gaat de telefoon… zoals gezegd, nooit een goed teken rond dit tijdstip…
Spreek u later
Woesssjj..
Later is het inmiddels 17.30 uur, de zaterdag, voorbij geschicht in lucide dromen, waar ik nu met een kan koffie en een pak zaterdagkranten zit bij te komen, in alle rust. Zo’n dienst als vannacht, is eigenlijk verschrikkelijk, al dat gewacht en gehang, maakt het extra lang. Volgende week, mag ik weer twee keer.
Lente lijkt inmiddels aangebroken en als cadeautje heeft de zon besloten mijn westen te penselen met een rozeachtig zacht naar oranje neigende kleurenpracht, in gulle streken.
Geur van soep, van schenkel getrokken en bereid door mijn vrouw, doet me realiseren hoeveel honger ik heb. De laatste 36 uur, heb ik niet veel gegeten, realiseer ik me nou.
Jongens terug van voetbal, allemaal verloren, rennen snelle stappen op de trap naar boven
En binnen tellen klinkt de riedel van Pc’s die laten weten wat er speelt.
Buddha, in de laatste zonnestralen, toont zich serener dan ooit te voren en dwingt de kalmte benodigd, met een glimlacht af.
Sjamaandigitaal 240307
Het blijft op mijn leeftijd een louterende ervaring, om na een drukke dag, met opnieuw een kleine 60 mensen op het reguliere spreekuur, een nightshift te mogen draaien. Heb het in dit geval over mezelf afgeroepen, door een dienst over te nemen van een collega, tegen een tarief waar een dure callgirl, nog een aardig potje voor moet werken.
Niet veel te doen, tot op heden, al is dat waarschijnlijk de Goden verzoeken. Immers de dood, heeft een voorkeur voor de uren tussen 04.00 en 06.00 en de dood hebben we deze week al iets te vaak langs zien komen.
Maakte van de kalmte gebruik, om de resterende foto’s van de Cambodja reis in te plakken. Het zijn uiteindelijk 3 albums geworden, met naar schatting 900 plaatjes, die, al zeg ik het zelf, behoorlijk goed gelukt zijn. Benieuwt, wat de rest er van vindt.
Ga proberen iets met deze foto’s te doen. Zou graag ook in de toekomst, willen fotograferen wat me boeit en dat zo mogelijk willen publiceren, zoals dat hoort. We zullen zien.
Al met al, heeft het creëren van een stuk fotografische verslaglegging me zeker 20 uur gekost, maar heb van elke minuut genoten.
Over een kleine 3 uur, lekker naar bed en tegen de dame aan kruipen, die koud 24 uur geleden landde op Schiphol. Ze heeft het heerlijk gehad.
Daar gaat de telefoon… zoals gezegd, nooit een goed teken rond dit tijdstip…
Spreek u later
Woesssjj..
Later is het inmiddels 17.30 uur, de zaterdag, voorbij geschicht in lucide dromen, waar ik nu met een kan koffie en een pak zaterdagkranten zit bij te komen, in alle rust. Zo’n dienst als vannacht, is eigenlijk verschrikkelijk, al dat gewacht en gehang, maakt het extra lang. Volgende week, mag ik weer twee keer.
Lente lijkt inmiddels aangebroken en als cadeautje heeft de zon besloten mijn westen te penselen met een rozeachtig zacht naar oranje neigende kleurenpracht, in gulle streken.
Geur van soep, van schenkel getrokken en bereid door mijn vrouw, doet me realiseren hoeveel honger ik heb. De laatste 36 uur, heb ik niet veel gegeten, realiseer ik me nou.
Jongens terug van voetbal, allemaal verloren, rennen snelle stappen op de trap naar boven
En binnen tellen klinkt de riedel van Pc’s die laten weten wat er speelt.
Buddha, in de laatste zonnestralen, toont zich serener dan ooit te voren en dwingt de kalmte benodigd, met een glimlacht af.
Sjamaandigitaal 240307
posted by SjamaanDigiTaal at 5:55 PM
<< Home