Dwalend op de Tast

Wilde weten waar ik was. Zocht stomweg wat bevestiging, dat ik de weg nog scherp in beeld, nog niet verloren, wist waarheen ik ging.

Herinnering als voetnoot, dwalend op de tast.

Ik klink wellicht als een malloot, maar zweer, dat ik na 70 mensen die vandaag kwamen langs gespoeld, even diep moest zuchten. Waar was ik ook weer voor en hoe diep, moet je gaan. Dat soort denkbeeld, overheerste.

Soms zijn dagen die aan je worden gepresenteerd, gewoon te vol voor woorden.

Wellicht daarom heb ik vandaag een keer of wat gezwegen, wat overigens, hetzelfde effect bleek te hebben, dan een hoop gepraat en raad voor niks.

Sommige mensen, zitten, klaarblijkelijke niet te wachten op een antwoord door jou verstrekt.

Na dat spreekuur vol gekte en mensen die willen scheiden, omdat hun partner een glimlach aan een ander bood, van neuken nog geen sprake, vleide ik mij, met een krant of twee, op de kruk, die daar voor mij vrijgehouden, op mij wachtte.

Zoop mezelf, sinds dat moment, een slag in de rondte.

Tripels een paar Duvels, Lentebokken, zelfs uiteindelijk witbier, dat er aan moest geloven.

De blikken in de ogen van mijn zonen gisten dorst op afstand. Meiden wensten mij al vroeg een goede nachtrust toe.

Zij wisten, dat ik eenmaal zat, niet te verdragen zou zijn.

Ze hadden gelijk.

Woensdag snijdt de week doormidden. Wacht tot woede wijkt en geilheid zich weer meldt.

Voel me dienaangaande lichtjes ongesteld

Voor even.

Denk dat ik weet wat me red…

Moet gewoon op tijd naar bed

En slapen…



Sjamaandigitaal 180407