Erbarmen steeds Nabij
Brahms 4 e symfonie, klinkt live uit het Concertgebouw, uit het hoofd gedirigeerd, door een man van bijna 80 jaren oud, Blomdtedt. Verrukkelijk! Ook de koningin, incognito aanwezig, geniet!
Deze zondag, voelt als een zomerse dag in april. Precies een week geleden, bevond ik mij in het zomerpaleis van de Tsarina en genoot, van helder winterlicht en lichte sneeuw.
Bijna iedereen is weg. Mijn vrouw werkt op de HAP, mijn lief haalt haar herstellende zus, twee zonen, zijn naar vrienden weg geslopen en dus buiten zicht, oudste kind als enige aanwezig, ploegt zich door “Kamerraad Scheermes", van Rogi Wieg.
Uw sjamaan, heeft de afgelopen 2 dagen, vooral de rust genomen, die noodzakelijk was, om even bij te kunnen komen, van wat er raast daarboven en door voorjaar slechts bemoedigd gloeien in de lendenen, al is de Roede niet gespaard.
Geest in de stand, waarbij nieuwe zaken groeien in denken nader. Vorm en inhoud reeds bepaald, is het wachten op wat uitgevoerd, nieuw kader voor straks moet creëren.
Was gisteren op een plek, waar ik 4 schilderijen, aangeschaft in Vuurland, geschilderd op bijenwas geïmpregneerde doeken, had laten op spannen op professionele wijze. De dame van de zaak, waar ze, ook lijsten verkopen, bood mij een korting aan van 50%, als ik een en ander, zou verfijnen, met wat in haar ogen een combinatie diende te zijn, van zilver en goud, dat een en ander diende te omranden, met andere woorden, lijsten, waarvan ze verstand bleek te hebben.
Ze bleek de kleindochter te zijn, van een oud patiënt, die al in 1992 overleden, nog steeds een haarscherp beeld creëerde, dat opspoot uit herinnering. Ze zei: Ik kan me nog herinneren, dat u daar was toen opa stierf, hoe u zijn hand greep, tot ie ging…
Wij stonden stil, bij wat we deelden starend naar de wonderlijke taferelen, uitgedrukt in een kopie van een rotstekening uit Tierra del Fuego, het meest zuidelijke puntje van deze aarde, waarnaar de jagende indianen, overgestoken via de Beringstraat in Azië, konden reizen.
Ze genoot met mij, van beelden die daar strak gestoken in door haar uitgekozen lijsten, naar ons straalden en legde haar hand op de mijne.
Mag graag bij vrouwen zijn.
Ze delen in reiken naar wat is verborgen, gecombineerd met strelen van wat achteloos voorradig is, in spelen met gedachten en zorgen, hun angst, in deemoed vorm gegeven.
Ook met een man die daartoe open staat.
Vlees geschonken, naderhand, is slechts een bonus, eenvoudig uit zachte impulsen verstrekt.
Weet me gelukkig, gewaardeerd en geliefd, bemind en barmhartig opgenomen in zachte armen die troostend willen zijn. Erbarmen steeds nabij.
Sjamaandigitaal 150407
Deze zondag, voelt als een zomerse dag in april. Precies een week geleden, bevond ik mij in het zomerpaleis van de Tsarina en genoot, van helder winterlicht en lichte sneeuw.
Bijna iedereen is weg. Mijn vrouw werkt op de HAP, mijn lief haalt haar herstellende zus, twee zonen, zijn naar vrienden weg geslopen en dus buiten zicht, oudste kind als enige aanwezig, ploegt zich door “Kamerraad Scheermes", van Rogi Wieg.
Uw sjamaan, heeft de afgelopen 2 dagen, vooral de rust genomen, die noodzakelijk was, om even bij te kunnen komen, van wat er raast daarboven en door voorjaar slechts bemoedigd gloeien in de lendenen, al is de Roede niet gespaard.
Geest in de stand, waarbij nieuwe zaken groeien in denken nader. Vorm en inhoud reeds bepaald, is het wachten op wat uitgevoerd, nieuw kader voor straks moet creëren.
Was gisteren op een plek, waar ik 4 schilderijen, aangeschaft in Vuurland, geschilderd op bijenwas geïmpregneerde doeken, had laten op spannen op professionele wijze. De dame van de zaak, waar ze, ook lijsten verkopen, bood mij een korting aan van 50%, als ik een en ander, zou verfijnen, met wat in haar ogen een combinatie diende te zijn, van zilver en goud, dat een en ander diende te omranden, met andere woorden, lijsten, waarvan ze verstand bleek te hebben.
Ze bleek de kleindochter te zijn, van een oud patiënt, die al in 1992 overleden, nog steeds een haarscherp beeld creëerde, dat opspoot uit herinnering. Ze zei: Ik kan me nog herinneren, dat u daar was toen opa stierf, hoe u zijn hand greep, tot ie ging…
Wij stonden stil, bij wat we deelden starend naar de wonderlijke taferelen, uitgedrukt in een kopie van een rotstekening uit Tierra del Fuego, het meest zuidelijke puntje van deze aarde, waarnaar de jagende indianen, overgestoken via de Beringstraat in Azië, konden reizen.
Ze genoot met mij, van beelden die daar strak gestoken in door haar uitgekozen lijsten, naar ons straalden en legde haar hand op de mijne.
Mag graag bij vrouwen zijn.
Ze delen in reiken naar wat is verborgen, gecombineerd met strelen van wat achteloos voorradig is, in spelen met gedachten en zorgen, hun angst, in deemoed vorm gegeven.
Ook met een man die daartoe open staat.
Vlees geschonken, naderhand, is slechts een bonus, eenvoudig uit zachte impulsen verstrekt.
Weet me gelukkig, gewaardeerd en geliefd, bemind en barmhartig opgenomen in zachte armen die troostend willen zijn. Erbarmen steeds nabij.
Sjamaandigitaal 150407
posted by SjamaanDigiTaal at 4:24 PM
<< Home