Veel aan Haar verloren
Vandaag een dagje familie bezoek, wegens verjaardagen van een broer en een zus, die notabene morgen 50 wordt. Maar daarvoor weer een bezoek gebracht aan een dame die zich in haar vrije tijd wil inspannen voor de mensen in Uganda en daartoe een dag had voorbereid, waarbij het de bedoeling (b)leek mensen van hun centen af te helpen voor het goede doel, een alleszins nobele gedachte. Zo werd er (slim) entree geheven en was er van alles te koop, zoals kunst van divers allooi. Er speelde een pianist en later zou er nog een bandje komen. Zelfs hun huisbar werd te gelde gemaakt, voor 2 euro per glas, waarbij ik helaas, het was nog vroeg, de buitenkans heb gemist een single malt te scoren uit 1975 afkomstig, mat dat terzijde. Was blij hen beide weer even te mogen begroeten.
Door ging de reis, naar Eindhoven, waar mijn jongste broer, in afwachting van de oplevering van zijn huis samen woont met mijn moeder.
We aten een gebakje en een broodje en bekeken samen met de oude dame de foto’s door mij gemaakt in Petersburg. Ze leek verrukt met de resultaten en bewoog zich als altijd kwiek en vlug, ondanks de ontsteking aan een van haar aders, waar trouwens de huisarts (die dat predicaat niet verdiend in mijn ogen) een kuur van meer dan 2 weken penicilline had voorgeschreven, iets wat geen enkel nut dient, maar dat terzijde.
Vervolgens ging de reis, gedurende bijna een half uur, naar waar het huis van mijn zus woont. Haar man(…), had besloten zich schuil te houden, wegens geen zin in familie, die wellicht te kritisch zou kunnen zijn(…). Een paar jaar (meen 15 inmiddels) geleden, heb ik hem eens gevraagd, waarom hij niet gewoon zoals ieder ander zou kunnen gaan werken, maar dat heeft de relatie geen goed gedaan, zo te merken. Meneer is liever “ziek” en als zijn vrouw, mijn zus, voor het eerst sinds jaren een uitnodiging uit doet gaan om eens langs te komen, trots op haar bezit, te laf, om erbij te willen cq kunnen horen, nou ik zie hem graag gaan.
Mijn zus bleek de trotse bezitter van een recreatiewoning in een fraai stukje Brabants bos, wat wil zeggen dat er dennenbomen en berken staan en veel andere soorten kreupelhout.
Een ideale plek, als je verder niets te doen hebt, zoals zij. We kregen desgewenst een stukje ijstaart en een biertje en na een uurtje was het bezoek voorbij.
Het etentje dat volgde, was op een plek, waar mijn moeder haar 80e verjaardag had gevierd en ter plekke beroemd, vanwege de kwaliteit geboden, zich vertalend in de prijzen, voor de spijzen daar genoten. En ons aangeboden door mijn jongste broer. Het smaakte goed.
Mijn moeder, zo bleek, was onaangenaam verrast, door iets wat haar al jaren geleden had kunnen overkomen, maar wat nu, door haar was gepast in de naweeën van de reis, die ze net had gemaakt, een aderontsteking van oppervlakkige aard, die bij haar de twijfel had gezaaid, of zij nog wel in staat zou zijn ook in de toekomst, dit soort zaken (als reizen) te ondernemen.
Ze was volgens mijn broertje, in die week een stuk “ouder”geworden en hij had zoals hij het stelde “veel aan haar verloren”.
Uw sjamaan, kwam enigszins verstoord weer thuis.
Sjamaandigitaal 230407
Door ging de reis, naar Eindhoven, waar mijn jongste broer, in afwachting van de oplevering van zijn huis samen woont met mijn moeder.
We aten een gebakje en een broodje en bekeken samen met de oude dame de foto’s door mij gemaakt in Petersburg. Ze leek verrukt met de resultaten en bewoog zich als altijd kwiek en vlug, ondanks de ontsteking aan een van haar aders, waar trouwens de huisarts (die dat predicaat niet verdiend in mijn ogen) een kuur van meer dan 2 weken penicilline had voorgeschreven, iets wat geen enkel nut dient, maar dat terzijde.
Vervolgens ging de reis, gedurende bijna een half uur, naar waar het huis van mijn zus woont. Haar man(…), had besloten zich schuil te houden, wegens geen zin in familie, die wellicht te kritisch zou kunnen zijn(…). Een paar jaar (meen 15 inmiddels) geleden, heb ik hem eens gevraagd, waarom hij niet gewoon zoals ieder ander zou kunnen gaan werken, maar dat heeft de relatie geen goed gedaan, zo te merken. Meneer is liever “ziek” en als zijn vrouw, mijn zus, voor het eerst sinds jaren een uitnodiging uit doet gaan om eens langs te komen, trots op haar bezit, te laf, om erbij te willen cq kunnen horen, nou ik zie hem graag gaan.
Mijn zus bleek de trotse bezitter van een recreatiewoning in een fraai stukje Brabants bos, wat wil zeggen dat er dennenbomen en berken staan en veel andere soorten kreupelhout.
Een ideale plek, als je verder niets te doen hebt, zoals zij. We kregen desgewenst een stukje ijstaart en een biertje en na een uurtje was het bezoek voorbij.
Het etentje dat volgde, was op een plek, waar mijn moeder haar 80e verjaardag had gevierd en ter plekke beroemd, vanwege de kwaliteit geboden, zich vertalend in de prijzen, voor de spijzen daar genoten. En ons aangeboden door mijn jongste broer. Het smaakte goed.
Mijn moeder, zo bleek, was onaangenaam verrast, door iets wat haar al jaren geleden had kunnen overkomen, maar wat nu, door haar was gepast in de naweeën van de reis, die ze net had gemaakt, een aderontsteking van oppervlakkige aard, die bij haar de twijfel had gezaaid, of zij nog wel in staat zou zijn ook in de toekomst, dit soort zaken (als reizen) te ondernemen.
Ze was volgens mijn broertje, in die week een stuk “ouder”geworden en hij had zoals hij het stelde “veel aan haar verloren”.
Uw sjamaan, kwam enigszins verstoord weer thuis.
Sjamaandigitaal 230407
posted by SjamaanDigiTaal at 1:36 AM
<< Home