Zachte Suizen Nader

Maandagmorgen, nog heel vroeg, dag nog maar net begonnen…

Denk aan mijn broer en zus die jarig zijn vandaag, van harte jongens!

Denk aan mijn moeder en of ze slaapt, na zoveel controverses, waartussen ze, 80 jaar oud, moet roeien met de riemen die ze heeft en of haar dat vermoeien zal, bij tijden.

Hoop dat ik eindelijk mag slapen en niet gestoord door telefoon die roept.

Tenminste pas mag ontwaken rond een uur of drie, gezien de nacht die volgt, daarna, waarin er weer gewerkt moet worden..

Geniet van stilte.

Slechts het ruisen van machines, die mij louter willen dienen in hun zachte suizen nader en het snelle bonzen van mijn onrustig hart, verstoren wat volmaakt had kunnen zijn tot nader order.

Begrijp geloof ik nu pas, in al zijn afschrikwekkendheid, wat alleen zijn betekent en voel me eenzaam, nog niet oud.

Verlangen lonkt nog naar de verten nader.

Staalhard priemt mijn vlees omhoog en drangt naar penetreren.

Onrustig is de geest die speurt naar kalmte en eindeloos begeren van de geilheid die dan volgt.

Ik wens de slaap die dromen brengt en zoete smaak op lippen.

Hoop op de kus die Liefde zoekt en niks wat daar nog tussen past dan lust.

Ik vrees de dood niet als ze roept en zwaait en wenkt alsof ze mij nabij wil zijn voor straks.

Maar mis nu al wat leven is en soms kan zijn als alles op zijn plek even alles vorm gegeven perfectie nader komt in streven naar een beetje meer.

Weet dat er uiteindelijk (n)iets zal zijn, waarin het zalig zinken is, voor eeuwig.


Sjamaandigitaal 230407