Buitengemeen

De paar ribben die ik brak, kwellen mij heden buitengemeen, ondanks een hoge dosering diclofenac. Ach, er is erger ongemak, maar een permanente confrontatie met pijn aanwezig, houdt je geest wel constant bezig en is een factor van belang voor dalen van humeur.
Het maakt niet uit hoe je beweegt, het steekt en gloeit en brandt en de handicap, beperking, zit hem zelfs nog in je hand, waar je je gat mee veegt. Niet dat je kunt ontlasten, want oh de pijn met persen in relatie, leidt liever nog tot obstipatie.

Afijn, genoeg gezeurd.

Mijn wandeling vanmorgen vroeg voltrok zich in regen die plensde. Normaal gesproken onmiddellijk een reden de auto te starten, maar ik dacht, ben niet van suiker en stapte door plassen als een oud geworden kind, met paraplu uitgerust dapper door weer en vallende bladeren en wind.

Spreekuur liep soepel, geen ingewikkelde kwesties, veel gehoest en indigesties en pijn in de keel. Een enkele depressie, die verder dipte en 1 oude vrouw die ons vannacht ontglipte, op weg naar betere tijd. Vanmiddag zie ik nog 40 patiënten, daarna een bespreking en vervolgens paraat voor de nacht als reserve.

Sjamaandigitaal 171106