Apies kijken

Vandaag was het dus apies kijken geblazen.

Met de nodige bombarie werden we vervoerd naar DE attractie van Saba, het Oerang Oetang opvangbos, zullen we maar zeggen. Een soort Pieterburen, maar dan voor de bosmens.
In krap 5 kwartier werden we over een boardwalk door de 'jungle' gejaagd, die uitkwam bij een voederplatform, waar zich al een kleine 200 menselijke varianten hadden verzameld, om waarschijnlijk hun eerste en laatste (...) blik te werpen, op dit bijna uitgestorven wezen, dat zo droevig uit zijn ogen kijkt, dat het haast lijkt, of hij begrijpt, dat het einde van zijn soort nadert.
Je zag letterlijk door al die mensen daar aanwezig de mensaap die voorzichtig over een gespannen touw nader gleed, amper meer. Ik heb die plek dus snel verlaten, om vervolgens rustig, even in mijn eentje te staren naar bomen bedekt met parasieten, die ooit getuigen waren van beter tijden.

De middag die volgde, werd er na een onstuimige boottocht door de mangrove, gezocht naar de neusaap, waarvan de leider een harem heeft, waarmee hij gemiddeld om de 2 uur extase beleeft. Dat noem ik nou nog eens een reden, ooit te reïncarneren in een evolutionair bekeken, omgekeerde richting.

Vanavond terug gevlogen naar de decadente omgeving, die gedurende een week, even als mijn huis, heeft gediend, of beter, waar ik mocht verblijven. Hoorde dat de suite, waar wij per ongeluk bivakkeerden, per nacht 1000 euro kost en eigenlijk was bestemd voor een docent, bij onze cursus.
Tja, dan nu nog 1 nachtje, in een zoveel simpeler ruimte, is dan 'behelpen'...

Morgen een paar uurtjes terug richting westen, met een stop in K.L., een nachtje slapen en dan weer naar huis.

Al met al toch weer wel ietsje bijgekomen.

Sjamaandigitaal 111106