Sandakan Borneo
Na een dag die wel erg vroeg begon, de cursus startte vanochtend al om 06.00 uur, rond de middag een kilometer of 350 naar het Oosten gevlogen, waar de stad Sandakan ligt.
Dit is het gebied in Borneo, waar in de afgelopen 30 jaar zo’n beetje alle tropisch hardhout gekapt is en vervangen door immense palmolie-plantages. Gevolgen hiervan, worden thans door mijn zwager besproken op een wereldmilieuconferentie te Nairobi.
De palmen, zuigen alle beschikbare water op, waardoor het voorheen natte veen indroogt en vervolgens tot een soort van turf geworden, brandt als de hel… en branden doet het!
Tien procent van de wereld-CO2 uitstoot, is te wijten aan het branden van veen hier in dit deel van Azie, een catastrophe van de eerste orde.
Niets is hier meer authentiek. Op een stuk van amper 14 mijl, telde ik 20 tankstations, wel honderd autodealers(!) en stond ik meer dan een uur in een avondspits, die bleef duren. We waren voor de duidelijkheid op weg naar een stukje jungle dat nog “bewaard was”, maar de aanblik daarvan, was zo inmens treurig, dat ik u dat deel zal besparen.
Je ziet niemand meer lopen of fietsen, zelfs brommertjes en motoren, zie je nauwelijks, integenstelling tot glanzende nieuwe(!) automobielen… Tja Borneo dus…
Bijna alles in deze stad, van 300.000 mensen is de laatste 5 jaar gebouwd en gefinancierd door Chinezen. De helft van de stad is al Chinees en het zal niet lang duren, of het machtigste land ter wereld in de 21e eeuw, zal ook hier de scepter zwaaien, zoals ze practisch overal in Azie al doen. Zoiets heet vooruitgang.
De Oerang Oetans, zijn inmiddels hun habitat kwijt en leven in een soort van apenheulachtige setting waar ze gechipped rondlopen, zodat ze per GPS uitgepeild kunnen worden. Anders verschijnen ze trouwens wel als ze gevoederd worden…
Nature at work, maar dan de foute kant op.
Zit hier maar 24 uur, daarna retour Kota Kinabalu en de volgende dag, door naar Kuala Lumpur, van daar uit weer naar de Low Lands.
Mijn telefoon/PDA, is er mee opgehouden, maar zoals u ziet, is er voor alles een oplossing, dus schrijf ik hier vanuit een bedompte kamer, achter de balie, op de PC van het hotel waar ik een nachtje slaap. Ach de boodschap komt zo ook wel over.
De helderheid in mijn brein keert weer terug, na staken van de drank, waarvoor ik het bij deze dank.
Sjamaandigitaal 101106
Dit is het gebied in Borneo, waar in de afgelopen 30 jaar zo’n beetje alle tropisch hardhout gekapt is en vervangen door immense palmolie-plantages. Gevolgen hiervan, worden thans door mijn zwager besproken op een wereldmilieuconferentie te Nairobi.
De palmen, zuigen alle beschikbare water op, waardoor het voorheen natte veen indroogt en vervolgens tot een soort van turf geworden, brandt als de hel… en branden doet het!
Tien procent van de wereld-CO2 uitstoot, is te wijten aan het branden van veen hier in dit deel van Azie, een catastrophe van de eerste orde.
Niets is hier meer authentiek. Op een stuk van amper 14 mijl, telde ik 20 tankstations, wel honderd autodealers(!) en stond ik meer dan een uur in een avondspits, die bleef duren. We waren voor de duidelijkheid op weg naar een stukje jungle dat nog “bewaard was”, maar de aanblik daarvan, was zo inmens treurig, dat ik u dat deel zal besparen.
Je ziet niemand meer lopen of fietsen, zelfs brommertjes en motoren, zie je nauwelijks, integenstelling tot glanzende nieuwe(!) automobielen… Tja Borneo dus…
Bijna alles in deze stad, van 300.000 mensen is de laatste 5 jaar gebouwd en gefinancierd door Chinezen. De helft van de stad is al Chinees en het zal niet lang duren, of het machtigste land ter wereld in de 21e eeuw, zal ook hier de scepter zwaaien, zoals ze practisch overal in Azie al doen. Zoiets heet vooruitgang.
De Oerang Oetans, zijn inmiddels hun habitat kwijt en leven in een soort van apenheulachtige setting waar ze gechipped rondlopen, zodat ze per GPS uitgepeild kunnen worden. Anders verschijnen ze trouwens wel als ze gevoederd worden…
Nature at work, maar dan de foute kant op.
Zit hier maar 24 uur, daarna retour Kota Kinabalu en de volgende dag, door naar Kuala Lumpur, van daar uit weer naar de Low Lands.
Mijn telefoon/PDA, is er mee opgehouden, maar zoals u ziet, is er voor alles een oplossing, dus schrijf ik hier vanuit een bedompte kamer, achter de balie, op de PC van het hotel waar ik een nachtje slaap. Ach de boodschap komt zo ook wel over.
De helderheid in mijn brein keert weer terug, na staken van de drank, waarvoor ik het bij deze dank.
Sjamaandigitaal 101106
posted by SjamaanDigiTaal at 1:23 PM
<< Home