Kota Kinabalu
De eerste dag nascholen, zit er op. Het blijft een vreemd idee naar bijna de andere kant van de bol te reizen en na 18 uur vliegen te landen in Kota Kinabalu, het meest oostelijke deel van Maleisie.
Gisteravond was er een grote Chinese bruiloft, waarvan alleen de bloemen al zeker 10000 euro gekost moeten hebben. Honderden mensen, de ene dame,nog extravaganter gekleed dan de andere. Bontnerts manteltjes op de blote schouders van prachtige meiden, die nog geen provider hebben gevonden, moeten de kettingrokende jonge chinezen verleiden tot begeren. De tientallen meters tafels vol Goddelijke spijzen, werkelijk als kunst geetalleerd. En dat voor de prijzen in dit resort, waar een biertje, 5 euro kost en een ontbijtje, 25 pp.
Schat dat de dochter die huwde, tenminste 150000 euro heeft gekost, maar, dan heb je ook wat...
Oke vandaag dus de eerste cursusdag gehad, die zoals te doen gebruikelijk, al om 6.30 uur begon met een wakeupcall, tja, zoals u begrijpt, zware tijden, voor uw sjamaan.
De kennisverrijking, ging over ziekte en lijden, ten gevolg van onze westerse levenswijze en was feitelijk 1 grote herhaling van sombere feiten, door een internist, zoals te doen gebruikelijk, iets te zeker van zichzelf.
Toekomstig noodlot lijkt niet te vermijden, als je hem tenminste geloofd.
Wankele tijden onmiddellijk gevolgd, door copieuze lunch geserveerd door dociele jongens met een hoog Homogehalte.
Eten... Daar lijkt het hier in Azie altijd om te gaan...
De rest van de dag, werd gevuld met een busrit door de stad en een tochtje op een boot, waarbij de zon wonderschoon, zichzelf doofde in de Zuid Chinese zee.
De rest van de groep, inclusief mijn gade, is inmiddels vertrokken naar een drijvend visrestaurant, maar ik verkoos hier te blijven, om u te kunnen schrijven.
Dus zit ik hier in een obscene suite van zeker 300 euro per nacht, met een glaasje 12 jaar oude whiskey te genieten in mijn eentje, even geen groep om me heen.
Kan trouwens zowiezo niet begrijpen, hoe mensen, zo vaak en zo veel kunnen eten...
Zo'n reis, ach het gaat echt te snel. De week raced als het ware voorbij, morgen al weer woensdag, waarop we de gehele dag, zo'n 10 uur bezig zullen zijn, met wat we nog onvoldoende begrijpen, net als op donderdag die volgt. Daarna opnieuw een vlucht naar waar de Oerang Oetangs leven, midden in een tropisch bos.
Ach, u merkt dat dynamiek hier niet ontbreekt, al is een ruime week toch iets te kort.
We zien wel wat het wordt.
Sjamaandigitaal 071106
Gisteravond was er een grote Chinese bruiloft, waarvan alleen de bloemen al zeker 10000 euro gekost moeten hebben. Honderden mensen, de ene dame,nog extravaganter gekleed dan de andere. Bontnerts manteltjes op de blote schouders van prachtige meiden, die nog geen provider hebben gevonden, moeten de kettingrokende jonge chinezen verleiden tot begeren. De tientallen meters tafels vol Goddelijke spijzen, werkelijk als kunst geetalleerd. En dat voor de prijzen in dit resort, waar een biertje, 5 euro kost en een ontbijtje, 25 pp.
Schat dat de dochter die huwde, tenminste 150000 euro heeft gekost, maar, dan heb je ook wat...
Oke vandaag dus de eerste cursusdag gehad, die zoals te doen gebruikelijk, al om 6.30 uur begon met een wakeupcall, tja, zoals u begrijpt, zware tijden, voor uw sjamaan.
De kennisverrijking, ging over ziekte en lijden, ten gevolg van onze westerse levenswijze en was feitelijk 1 grote herhaling van sombere feiten, door een internist, zoals te doen gebruikelijk, iets te zeker van zichzelf.
Toekomstig noodlot lijkt niet te vermijden, als je hem tenminste geloofd.
Wankele tijden onmiddellijk gevolgd, door copieuze lunch geserveerd door dociele jongens met een hoog Homogehalte.
Eten... Daar lijkt het hier in Azie altijd om te gaan...
De rest van de dag, werd gevuld met een busrit door de stad en een tochtje op een boot, waarbij de zon wonderschoon, zichzelf doofde in de Zuid Chinese zee.
De rest van de groep, inclusief mijn gade, is inmiddels vertrokken naar een drijvend visrestaurant, maar ik verkoos hier te blijven, om u te kunnen schrijven.
Dus zit ik hier in een obscene suite van zeker 300 euro per nacht, met een glaasje 12 jaar oude whiskey te genieten in mijn eentje, even geen groep om me heen.
Kan trouwens zowiezo niet begrijpen, hoe mensen, zo vaak en zo veel kunnen eten...
Zo'n reis, ach het gaat echt te snel. De week raced als het ware voorbij, morgen al weer woensdag, waarop we de gehele dag, zo'n 10 uur bezig zullen zijn, met wat we nog onvoldoende begrijpen, net als op donderdag die volgt. Daarna opnieuw een vlucht naar waar de Oerang Oetangs leven, midden in een tropisch bos.
Ach, u merkt dat dynamiek hier niet ontbreekt, al is een ruime week toch iets te kort.
We zien wel wat het wordt.
Sjamaandigitaal 071106
posted by SjamaanDigiTaal at 1:20 PM
<< Home