Voelde Goed

De griepvaccinaties, zijn elk jaar weer, mijn meest favoriete dag.

Echt niet alleen, omdat er met elke prik, weer 10 euro verscheen om mijn rekening courant, maar vooral vanwege het gegeven dat elke persoon die zich daar meldt ergens in mijn geheugen is weg geschreven en geteld als het ware.

Jonge meiden, die je als baby in je armen had en vanwege luchtwegproblemen en ventolin gebruik geselecteerd, voor de praktijk, vrolijk nog even roken, voor het vaccin hen bereikt. Maar ook de velen oude van dagen, die neigen om tussen moment van ontbloten van schouder en prikken door, nog even te willen vragen, naar hoezo en ook waarvoor, ze hier ook weer waren. En informeren naar jou wel en wee.

Mensen die je na bijna 25 jaren aan hun ziekte en persoon herkent, stomweg omdat ze er altijd waren, bij dit event.

Wij selecteren de assistentes die helpen willen, louter op enthousiasme. De appeltaart en speculaas, zijn er slechts om te illustreren, dat het hier een herfstachtig fenomeen betreft, dat dient te worden omkranst in traditie, met zoetigheid geboden, in dit soort tijd.

De man, die geel gezet van toon, zichzelf bewoog op zijn rolator, vertraagde tred, in naderen, leek zich onbewust nog van zijn lot en nam gelaten de prik in ontvangst. Geen spoor van twijfel in zijn groet: Tot volgend jaar dus maar… Dokter… Het ga U goed.

Zo’n 1200 mensen later en dan heb ik het alleen nog maar over de geprikte lieden en niet over de zonen en dochters die hen begeleidden, die niet te vermijden hun escorte waren, sloten wij geheel tevreden de deur van onze HOED.

Voelde goed.