El Moreno
Het blijft een gunst mogen reizen naar delen van deze Globe voor jou nog onbekend.
Heb een half leven gefantaseerd, over hoe het hier zou zijn, dicht bij het meest zuidelijk punt op aarde, waarheen een mens zich kan begeven, om er vervolgens (bijna) echt te staan.
Ik kan u melden: het valt niet tegen!
Laat me eerst de huidige condities tekenen, van waaruit ik u bericht. Zit hier op mijn bed, met als uitzicht door mijn raam een prachtig panorama van een Goddelijk blauw meer, omkranst met hoge en besneeuwde bergen, uitlopers van de Andes. De rest van de groep, is vanmorgen om kwart over zes opgestaan, om te vertrekken per boot, naar een 5 tal gletsjers, maar uw sjamaan, verkoos de dag alleen door te brengen en wat broodnodige rust te nemen, want reizen zoals deze, vragen soms te veel. Heb dus gepoogd om uit te slapen, hetgeen nog steeds maar matig lukt, door de conditie van mijn ribbenkast, waarbij fractuurpijn overheerst, nog steeds helaas. Maar goed, gezien het feit dat zeuren daarover niet echt bijdraagt tot sneller genezen, daarover maar niet teveel geklaagd. Zit hier nu dus nog als enige gast overgebleven in een roze geschilderd, als alpenchalet vorm gegeven, Argentijns hotel en moet u zeggen, voel me wel.
De reden daartoe is gelegen in de kwaliteit van de trip die we gisteren maakten naar een nationaal park Moreno Glacier, geheten. De reis er heen, voerde over een soort van pampa, met struiken begroeit, die de taaiheid uitstralen, waarmee het leven hier gemoeid, moet gaan in meer winterse omstandigheden. De wind blaast hier altijd van west naar oost, afkomstig van de Pacific, met een snelheid van 100-120 km per uur, maar zoals nu in meer zomerse omstandigheden, voelt het meer als een föhn, dan guur. Tussen die struiken, groeien de meest kleurige bloemen en mossen. Wilde orchideeën, felrode bessen, kleine felgele madelieven en een soort van lange banen rode hei. Daarboven vliegen tientallen condors, met een spanwijdte van 3 meter, de grootste vogels, die ik ooit zag. Op de grond, rennen hazen en grazen honderden schapen.
De wind, komend vanuit de Pacific, voert vochtige lucht aan, die al miljoenen jaren, elk jaar weer, een meter of 10 sneeuw dropt op de toppen van de bergen, onderdeel van de Andes-keten en daarna droog geworden regeert over de kale vlakte hier, nog maar een centimeter of dertig overlatend, voor plant en dier, die hier moeten zien te overleven. Met recht een bar klimaat. Maar de schoonheid ervan is onwerkelijk!
Het lijkt op een combinatie van Alaska, de Canadian Rockies, Wyoming & Montanna, cowboyland.
Na een rit van enkele uren, verandert het landschap totaal. Geen struiken meer en gras, maar bossen in bloei, in fantastische kleuren. Er is een soort boom, die geheel gevuld is, met de prachtigste bloemen, die ik ooit zag, in fel rood en daar zijn er duizenden van.
Maar de ware attractie, is natuurlijk een van de mooiste gletsjers, ik denk misschien wel de mooiste op aarde, El Moreno. Twee honderd vijfenzeventig vierkante kilometer ijsmassa in beweging met een snelheid van 2 meter per dag, zo’ n 60 meter hoog, die zich zwoegend en krakend, soms met enorme knallen van scheuren die zich vormen, verplaatst richting meer.
Dat meer is ongeveer 4 graden Celsius en bevriest nooit, door de enorme diepte en massa. Het water is melkachtig blauw, door sedimenten die meegevoerd door het ijs, als kristallen zweven. Adembenemend!
De gletsjer zelf, bestaat uit blauw paarse kleuren, omrandt met wit van samengeperste, eeuwenoude sneeuw en staat 5 kilometer breed als een rij kolossale kathedralen, te stralen in een zonovergoten hemels blauw van lucht er om heen.
U mag rustig weten, dat ik daar in stilte heb gebeden, tot een Wezen tot voor kort God geheten, voor wat hij daar heeft gemaakt.
Sprak eerder, over de Gunst die je wordt verleend, als je reizen mag en kijken naar schoonheid, die overweldigend is en voelde me intens dankbaar bij aanschouwen van dit wonder hier geschapen, daadwerkelijk een hoogtepunt in mijn leven.
Heb hier ook gesproken met een jonge man uit Buenos Aires afkomstig, zoals alle lieden die hier werken. De plaatselijk bewoners, zijn hier verdreven en vervangen door projectontwikkelaars, waaronder een zootje Chinezen. Die laatste, hebben hier twee honderd meter vandaan, een boutiquehotel geopend met kamers van $450,- per nacht. Een gemiddelde Argentijn, moet leven van $50,- per maand! Degenen, daaronder, zijn Cartoneras, mensen die vuilniszakken, openen, om papier en karton te scoren, dat voor weinig wordt verkocht, gevangen in een armoedeval.
Nog even wat cijfers en gegevens: Er zijn ongeveer 40 miljoen Argentijnen, waarvan er 17 miljoen in Buenos Aires wonen. Voornaamste exportproduct is Soja, bestemd voor de Chinese varkens, ze zijn de grootste sojaproducent in de wereld en als 2e wol, dat, hoe kan het anders in deze tijden, ook geheel naar China gaat, daarna pas komt vlees, dat ze hier in obscene hoeveelheden eten. Een kleine biefstuk hier, is 600 gram, bij “El Grande”mikken ze 2 kilo op je bord… Argentinië, is overigens het 6e grootste land op deze aarde.
Zoals gemeld, heb ik vandaag een rustdag genomen, die onder andere zal bestaan, uit het vinden van een WiFi-omgeving, gelegen in een hip café, waar ze koffie serveren van grote klasse, met een glimlach gebracht. Daarnaast heb ik bedacht, dat ik de 75 dollar niet uitgegeven aan de excursie van vandaag, ga investeren in een goed boek over dit gebied.
U merkt, dat uw sjamaan geniet, van wat hem wordt geschonken! Mist ie ook nog wat?
Jazeker, kan ik u melden. Mijn vrouwen en zonen, die ik overigens gisteren, onverwacht sprak, toen er een draadloze verbinding bleek te hangen, waardoor ik kon Skypen, nog zo’n wonder. Het is niet te geloven, dat je kristalhelder, vanaf de andere kant van de aarde, voor nog geen 28 cent, bijna een uur in gesprek bent, met de mensen waarvan je houdt, daarginder thuis. Ma Bell kan het wel shaken, met breedband klaar om het hele zootje over te nemen.
Een ding is een nadeel hier. Door het gat in de ozonlaag, verbrandt je als een tierelier, ondanks factor 30. Daar staat tegenover, dat die gele ploert, tot een uur of 11 ’s avonds, haar licht doet stralen.
Merk dat mijn diclofenac haar duivelse werk doet en kan weer hoesten. Leven is goed!
Sjamaandigitaal 041206
Heb een half leven gefantaseerd, over hoe het hier zou zijn, dicht bij het meest zuidelijk punt op aarde, waarheen een mens zich kan begeven, om er vervolgens (bijna) echt te staan.
Ik kan u melden: het valt niet tegen!
Laat me eerst de huidige condities tekenen, van waaruit ik u bericht. Zit hier op mijn bed, met als uitzicht door mijn raam een prachtig panorama van een Goddelijk blauw meer, omkranst met hoge en besneeuwde bergen, uitlopers van de Andes. De rest van de groep, is vanmorgen om kwart over zes opgestaan, om te vertrekken per boot, naar een 5 tal gletsjers, maar uw sjamaan, verkoos de dag alleen door te brengen en wat broodnodige rust te nemen, want reizen zoals deze, vragen soms te veel. Heb dus gepoogd om uit te slapen, hetgeen nog steeds maar matig lukt, door de conditie van mijn ribbenkast, waarbij fractuurpijn overheerst, nog steeds helaas. Maar goed, gezien het feit dat zeuren daarover niet echt bijdraagt tot sneller genezen, daarover maar niet teveel geklaagd. Zit hier nu dus nog als enige gast overgebleven in een roze geschilderd, als alpenchalet vorm gegeven, Argentijns hotel en moet u zeggen, voel me wel.
De reden daartoe is gelegen in de kwaliteit van de trip die we gisteren maakten naar een nationaal park Moreno Glacier, geheten. De reis er heen, voerde over een soort van pampa, met struiken begroeit, die de taaiheid uitstralen, waarmee het leven hier gemoeid, moet gaan in meer winterse omstandigheden. De wind blaast hier altijd van west naar oost, afkomstig van de Pacific, met een snelheid van 100-120 km per uur, maar zoals nu in meer zomerse omstandigheden, voelt het meer als een föhn, dan guur. Tussen die struiken, groeien de meest kleurige bloemen en mossen. Wilde orchideeën, felrode bessen, kleine felgele madelieven en een soort van lange banen rode hei. Daarboven vliegen tientallen condors, met een spanwijdte van 3 meter, de grootste vogels, die ik ooit zag. Op de grond, rennen hazen en grazen honderden schapen.
De wind, komend vanuit de Pacific, voert vochtige lucht aan, die al miljoenen jaren, elk jaar weer, een meter of 10 sneeuw dropt op de toppen van de bergen, onderdeel van de Andes-keten en daarna droog geworden regeert over de kale vlakte hier, nog maar een centimeter of dertig overlatend, voor plant en dier, die hier moeten zien te overleven. Met recht een bar klimaat. Maar de schoonheid ervan is onwerkelijk!
Het lijkt op een combinatie van Alaska, de Canadian Rockies, Wyoming & Montanna, cowboyland.
Na een rit van enkele uren, verandert het landschap totaal. Geen struiken meer en gras, maar bossen in bloei, in fantastische kleuren. Er is een soort boom, die geheel gevuld is, met de prachtigste bloemen, die ik ooit zag, in fel rood en daar zijn er duizenden van.
Maar de ware attractie, is natuurlijk een van de mooiste gletsjers, ik denk misschien wel de mooiste op aarde, El Moreno. Twee honderd vijfenzeventig vierkante kilometer ijsmassa in beweging met een snelheid van 2 meter per dag, zo’ n 60 meter hoog, die zich zwoegend en krakend, soms met enorme knallen van scheuren die zich vormen, verplaatst richting meer.
Dat meer is ongeveer 4 graden Celsius en bevriest nooit, door de enorme diepte en massa. Het water is melkachtig blauw, door sedimenten die meegevoerd door het ijs, als kristallen zweven. Adembenemend!
De gletsjer zelf, bestaat uit blauw paarse kleuren, omrandt met wit van samengeperste, eeuwenoude sneeuw en staat 5 kilometer breed als een rij kolossale kathedralen, te stralen in een zonovergoten hemels blauw van lucht er om heen.
U mag rustig weten, dat ik daar in stilte heb gebeden, tot een Wezen tot voor kort God geheten, voor wat hij daar heeft gemaakt.
Sprak eerder, over de Gunst die je wordt verleend, als je reizen mag en kijken naar schoonheid, die overweldigend is en voelde me intens dankbaar bij aanschouwen van dit wonder hier geschapen, daadwerkelijk een hoogtepunt in mijn leven.
Heb hier ook gesproken met een jonge man uit Buenos Aires afkomstig, zoals alle lieden die hier werken. De plaatselijk bewoners, zijn hier verdreven en vervangen door projectontwikkelaars, waaronder een zootje Chinezen. Die laatste, hebben hier twee honderd meter vandaan, een boutiquehotel geopend met kamers van $450,- per nacht. Een gemiddelde Argentijn, moet leven van $50,- per maand! Degenen, daaronder, zijn Cartoneras, mensen die vuilniszakken, openen, om papier en karton te scoren, dat voor weinig wordt verkocht, gevangen in een armoedeval.
Nog even wat cijfers en gegevens: Er zijn ongeveer 40 miljoen Argentijnen, waarvan er 17 miljoen in Buenos Aires wonen. Voornaamste exportproduct is Soja, bestemd voor de Chinese varkens, ze zijn de grootste sojaproducent in de wereld en als 2e wol, dat, hoe kan het anders in deze tijden, ook geheel naar China gaat, daarna pas komt vlees, dat ze hier in obscene hoeveelheden eten. Een kleine biefstuk hier, is 600 gram, bij “El Grande”mikken ze 2 kilo op je bord… Argentinië, is overigens het 6e grootste land op deze aarde.
Zoals gemeld, heb ik vandaag een rustdag genomen, die onder andere zal bestaan, uit het vinden van een WiFi-omgeving, gelegen in een hip café, waar ze koffie serveren van grote klasse, met een glimlach gebracht. Daarnaast heb ik bedacht, dat ik de 75 dollar niet uitgegeven aan de excursie van vandaag, ga investeren in een goed boek over dit gebied.
U merkt, dat uw sjamaan geniet, van wat hem wordt geschonken! Mist ie ook nog wat?
Jazeker, kan ik u melden. Mijn vrouwen en zonen, die ik overigens gisteren, onverwacht sprak, toen er een draadloze verbinding bleek te hangen, waardoor ik kon Skypen, nog zo’n wonder. Het is niet te geloven, dat je kristalhelder, vanaf de andere kant van de aarde, voor nog geen 28 cent, bijna een uur in gesprek bent, met de mensen waarvan je houdt, daarginder thuis. Ma Bell kan het wel shaken, met breedband klaar om het hele zootje over te nemen.
Een ding is een nadeel hier. Door het gat in de ozonlaag, verbrandt je als een tierelier, ondanks factor 30. Daar staat tegenover, dat die gele ploert, tot een uur of 11 ’s avonds, haar licht doet stralen.
Merk dat mijn diclofenac haar duivelse werk doet en kan weer hoesten. Leven is goed!
Sjamaandigitaal 041206
posted by SjamaanDigiTaal at 7:24 PM
<< Home