Kalme Dag

Twee hazen geurend in de marinade. Het loodje gelegd, in een wolk van hagel. Pleit beslecht, door mijn maatje die vuurde. Bijna laatste dag van het jaar.

Heb de een na laatste, tot mijn genoegen en naar het scheen behoefde, verslapen tot en met de tijd dat zon weer onderging. Met andere woorden tot een uur of vijf, heb ik dit lijf, de rust gegund, waar het om smeekte.

De laatste periode, was sowieso, te veel gevraagd voor elk mens, die het aantal mijlen dat mij werd toegevoegd, had moeten door gezwoegd, ten bewijze van verlangen naar een verder gelegen horizon, dan hier bij tijden. Maar had me niet gerealiseerd
hoezeer zoiets fysiek kon leiden naar een situatie, waarbij alarm werd gehoord in wezen.

Zie Sadam en hoe het koord dat om zijn nek gelegd, zijn laatste woorden in gebaren smoort. Geen spoor van medelijden. Zat hier vannacht en keek naar hoe de engels talige editie van Al Jazeera, verslag deed als enige vanaf de poort, van waar achter deze man voor altijd werd gespoord naar nieuwe historie, voor sommigen, gebed verhoort, maar zonder internationaal recht gedaan te hebben, als het ware, niet, zoals het hoort, in beschaafde tijden. Inmiddels woedt de oorlog voort

Persoonlijk, met uw sjamaan, gaat het wel weer. De rust heeft me goed gedaan.

Morgen, naar ik vurig hoop, een kalme dag met vrouwen en zonen en tijd voor lust en rust geboden.

De epiloog, waarvan ik sprak, moet nog even rijpen.

Sjamaandigitaal 301206